Oproep academici tot boycot van Israël is selectief en schadelijk

Ruim vijfhonderd academici ondertekenden deze week een open brief aan de Nederlandse regering over het Palestijns-Israëlisch conflict. Die brief toont hun selectieve verontwaardiging en hun gebrekkige morele kompas, schrijft criminoloog Bart Collard in een artikel voor EW Podium.

In hun open brief stellen de academici dat het gevaarlijk is te denken dat in het Palestijns-Israëlische conflict de beide strijdende partijen gelijk zijn. Dit punt werd eerder deze week al gemaakt door de voormalige Hezbollahstrijder, tegenwoordig opiniemaker in België, Dyab Abou Jahjah. Palestijnen zouden volgens de academici ‘ontheemd zijn’ en ‘leven onder militaire bezetting’, als ‘tweederangsburgers’ in een apartheidssysteem. De wetenschappers en docenten noemen ‘dit soort geweld en discriminatie’ de oorzaak van de nieuwste opleving in het oude conflict.

Selectieve verontwaardiging

Evenals Abou Jahjah vergeten de ondertekenaars te vermelden dat het handvest van Hamas al sinds 1988 co-existentie uitsluit. Met een tijdelijke vorm van co-existentie wil Hamas akkoord gaan, maar niet permanent; Israël moet worden vernietigd. Hamas is in 2006 nog bij verkiezingen gekozen door het Palestijnse volk. Tevens wordt ‘vergeten’ dat Hamas onlangs in tien dagen tijd vierduizend raketten op Israël heeft afgevuurd. Als Israël geen Iron Dome had gehad, was er weinig van over gebleven.

Ogenschijnlijk zijn de ondertekenaars veel minder begaan met de slachtoffers van andere, bijvoorbeeld islamitische, regimes dan met de Palestijnen. De onderdrukte en vermoorde niet-moslims, vrouwen en homoseksuelen – zoals in Iran – zijn hun aandacht kennelijk niet waard. In plaats daarvan richten zij hun pijlen op Israël – een democratische rechtstaat die zo goed mogelijk probeert te balanceren tussen mensenrechten en de veiligheid van haar inwoners, in een permanente (dreigende) oorlog.

Israël, het land dat er alles aan doet om onnodige slachtoffers te voorkomen, maar uiteraard moet reageren op het Palestijnse geweld. Het land dat zich geconfronteerd ziet met een vijand als Hamas, die operaties voorbereidt vanuit woonwijken en vanuit dichtbevolkte gebieden zijn raketten afvuurt. En wellicht nog problematischer is dat deze Palestijnse strijders bereid zijn om hun eigen kinderen op te offeren voor negatieve media-aandacht over Israël.

Palestijns geweld niet genoemd

De ondertekenaars van de open brief lijken niet verontrust over de levens van de kinderen van Israël. Die kinderen moeten echter vrezen voor de lange arm van het Iraanse regiem, dat een coalitie van de terroristische groeperingen Hezbollah, Hamas, Palestinian Islamic Jihad en zelfs een aftakking van Al-Qa’ida, financiert, bewapent en zelfs aanstuurt. Hezbollah zou zelfs 150.000 door Iran verzorgde raketten bezitten. Maar in de open brief van de academici worden Hamas en het Palestijnse raketgeweld niet eens genoemd.

Lees verder onder de tweet

De wetenschappers en docenten vinden het zorgwekkend dat ‘Palestijnse wetenschappers worden geïntimideerd, en [dat] academici die in het buitenland wonen toegang tot Israël [wordt] ontzegd’.

Oproep tot boycot Israëlische universiteiten

De ondertekenaars roepen daarom in hun open brief op om ‘Israëlische academische instituten te boycotten’. Dit rechtvaardigen de ondertekenaars door te wijzen op ‘de formele banden tussen Israëlische universiteiten en het Israëlische leger, alsook andere overheidsorganen die de architectuur van de bezetting vormen’.

Ietwat komisch haasten zij zich iets toe te voegen dat waarschijnlijk is bedoeld als verweer tegen beschuldigingen van antisemitisme: hun brief zou zich richten tegen de staat Israël en niet tegen zijn inwoners: ‘Het moet duidelijk zijn dat deze positie geen effect zal hebben op samenwerking met individuele Israëlische wetenschappers en collega’s.’

Boycot treft ook individuele wetenschappers

Die redenering is onzin, want een boycot van Israëlische academische instituten benadeelt uiteraard ook individuele Israëlische wetenschappers. Wanneer zij minder internationale studenten ontvangen, minder conferenties kunnen organiseren en minder artikelen gepubliceerd krijgen, worden hun Israëlische collega’s direct geraakt door zo’n boycot. Die kan resulteren in geschade reputaties, maar ook in noodgedwongen ontslagen en moeilijkheden om een baan te vinden aan niet-Israëlische instituten.

Op de Universiteit Leiden is nog geen half jaar geleden een extern onderzoek verricht naar antisemitisme, met een heel wat zwakkere, ronduit discubatele aanleiding dan de zweem van antisemitisme die hangt rond de open brief van deze week tegen Israël. Enigszins ironisch is dat twee docenten die destijds aanleiding gaven tot het onderzoek, Lieke Smits en Larissa Schulte Nordholt, nu deze open brief hebben ondertekend. Van de laatste is dat wellicht nog het minst opvallend aangezien Schulte Nordholt geweld tegen Israël al eerder goedkeurde, maar van iemand als Smits mag worden verwacht dat ze ook nu eenzelfde bezorgdheid aan de dag legt over mogelijk antisemitisme – in plaats van eraan mee te doen.

Gezien dit onderzoek en de langere geschiedenis van de Universiteit Leiden van vrijheid en verzet tegen antisemitisme, roept het grote aantal handtekeningen van Leidse academici vragen op. Op een vraag door EW-columnist Geerten Waling liet de Leidse rector magnificus Hester Bijl inmiddels weten dat het bestuur van de universiteit de oproep tot een boycot expliciet afkeurt.

Lees verder onder de tweet

https://twitter.com/HesterBijl/status/1395405176824082437?s=20

Hamas populair, kennelijk ook onder Nederlandse academici

De ruim vijfhonderd academici betonen zich door hun handtekening aanhangers van de ‘Boycott, Divestment and Sanctions-beweging’ (BDS), die een breed offensief voert tegen de Israëlische staat, samenleving en economie. Academische aanhangers van BDS beperken zich doorgaans tot de academische wereld, maar in dit geval volgen zij de brede benadering. De open brief richt zich namelijk niet slechts tegen Israëlische academische instituten. Zij

 roepen de Nederlandse regering op actief op te treden om rechtvaardige vrede te bewerkstelligen door alle economische, politieke en militaire banden met Israël te verbreken, tot het moment dat alle verschillende groepen Palestijnen hun rechten zijn toebedeeld.

Hun wens is dus om alle formele Nederlandse banden met een democratische rechtsstaat en bondgenoot te verbreken, onder meer vanwege hun verdediging van de rechten van terroristische groeperingen als Hamas en Palestinian Islamic Jihad.

Volgens een opiniepeiling van twee maanden geleden overweegt dertig procent van de Palestijnen bij de Palestijnse parlementsverkiezingen deze zomer op Hamas te stemmen . Hamas is dus nog altijd een populaire beweging onder Palestijnen. Geldt dat ook voor al die Nederlandse academici die de open brief ondertekenden? Vast niet, maar zolang zij weigeren openlijk afstand nemen van deze terroristische organisatie houdt hun eenzijdige oproep om Israël te boycotten een vieze bijsmaak.

Wil jij een reactie geven op dit artikel? Discussieer mee! Stuur een reactie van minimaal 200 woorden naar [email protected]. Inhoudelijke reacties die voldoen aan de algemene fatsoensnormen worden geplaatst onder dit bericht. Zie voorwaarden.