Schrijfster Lale Gül (23) was dit jaar genomineerd voor de Pim Fortuyn Prijs, die werd gewonnen door tv-presentatrice en columniste Fidan Ekiz (44). De afgelopen jaren verdiepte Gül zich in Fortuyns gedachtegoed, schrijft ze in een artikel voor EW Podium. Hoe kwam hij eigenlijk bij zijn constatering dat de islam een ‘achterlijke cultuur’ is?
Het was pas in 2011, in de les van het vak maatschappijleer in 3 vwo, toen ik voor het eerst zijn naam hoorde. Nooit gedacht dat ik acht jaar later zou worden genomineerd voor een prijs die zijn naam draagt. Onze docent vertelde dat hij in koelen bloede was vermoord. Door een dierenrechtenactivist, nota bene. Nou weet ik uit de recente geschiedenis dat wel meer mensen van deze snit op de een of andere manier gewetenloze monsters blijken, maar toch blijf ik me verbazen over de totale mafheid van de situatie.
Lale Gül (23) is auteur van de autobiografische roman Ik ga leven (Prometheus, 2021) en studeert Nederlands aan de VU in Amsterdam.
Dit is een artikel voor EW Podium. Daarop publiceert de redactie van EW elke week meerdere artikelen van jonge schrijvers, die vanuit hun eigen onderzoek, expertise of werkervaring willen bijdragen aan het publieke debat.
Welke hersenkronkel overtuigt zo’n academisch opgeleide jongeman, niet bepaald iemand met twee spliterwten in het hoofd, om het bestaansrecht van dieren zo passievol te verdedigen dat voor hem geweld tegen mensen een optie wordt? En om daadwerkelijk te geloven dat een politicus – een medemens, met een andere mening – niet alleen geen recht van spreken, maar zelfs geen recht van leven meer heeft?
Waar stond Pim Fortuyn voor?
Eenzelfde verbazing, nee verbijstering, voel ik bij religieus barbarisme. Ook religieuze fanaten meten het bestaansrecht van hun medemensen af aan de mate waarin hun ideeën stroken met bepaalde Heilige Ideeën. Nog maffer is dat de moordenaar van de politicus Fortuyn zich niet het leplazarus schrok na het afvuren van de kogels, maar dat hij volgens de rapporten en verslagen nauwelijks berouw toonde en zelfs geen ‘nee’ antwoordde op de vraag of hij het nog een keer zou doen. A bloody shame (de stopwoorden die Fortuyn te pas en te onpas gebruikte). Een grof schandaal.
Voor iedereen die een heldere duiding van het laatste nieuws zoekt is er EW. EW laat de feiten spreken. Scherp, kritisch, maar altijd positief. Al sinds het eerste nummer verscheen op 27 oktober 1945.
Lees EW al vanaf € 8 per maand
Nadat ik die dag, jaren na zijn dood, over hem had gehoord, ging ik me verdiepen in Pim Fortuyn. Wat had deze man gezegd wat hem – ik citeer zijn moordenaar Volkert van der Graaf – ‘een gevaar voor de samenleving en de kwetsbare groepen’ maakte? (NOS, 23 november 2002.) Welke uiterst gevaarlijke en tirannieke opvattingen stond hij voor? Wilde hij afrekenen met verworven vrijheden en mensenrechten, wilde hij politieke repressie, etnische zuivering – of op zijn minst toch nepotisme, corruptie, economisch mismanagement? Stuurde hij aan op een burgeroorlog, omdat hij zo’n op geweld beluste zieke geest was? Geloofde hij in een rassenhiërarchie? Vrouwen weer naar het aanrecht, homo’s terug in de kast? Geen journalistieke vrijheid meer? Verkiezingen afschaffen? Apartheid?
Bijna.
Problemen met de integratie van moslims
Toen ik me verdiepte in de boeken van Pim Fortuyn en interviews met hem, bleek dat hij de misstanden van de multiculturele samenleving aankaartte. Hij benoemde de criminaliteit en verpaupering, het ontheemde gevoel van autochtonen die hun volkswijk zagen veranderen – kortom, de problemen met de integratie van moslims uit verre, agrarische gebieden (AD Tijdsdocument, De opkomst, moord en nasleep). Hij wilde moskeeën beter volgen, zonder ze te sluiten of te verbieden, ‘net zoals de CPN (Communistische Partij Nederland) nooit verboden werd, maar wel geïnfiltreerd’ (interview in Elsevier met Hugo Camps, 1 september 2001). Ook vond hij de instroom van veertigduizend laagopgeleide asielzoekers per jaar te groot en ontwrichtend (interview met de Volkskrant, 9 februari 2002). Verder had hij niet zoveel op met de islam, omdat de ideeën die daaruit werden gedestilleerd haaks stonden op progressieve, Nederlandse waarden. (AD Tijdsdocument, De opkomst, moord en nasleep)
Lees ook van Lale Gül: ‘Ik weet dat ik mijn eigen waarheid niet hoef te begraven’
Fortuyn verklaarde dat hij ‘veel gereisd had en zag dat overal waar de islam de baas was, het een verschrikking was’ (interview met de Volkskrant, 9 februari 2002). Wat ook geen gekke constatering is voor iemand die homo is, aangezien homo’s in de islamitische wereld moeten kiezen tussen zelfmoord of nooit uit de kast komen. Dit wist Fortuyn ook heel goed, doordat hij met islamitische homo’s naar bed ging en ja, zelfs ‘aan de smaak van Marokkaanse sperma kon proeven wat ze gegeten hadden’ (de Volkskrant, 13 februari 2003). Zo zei hij tegen imam Abdullah Haselhoef:
‘Heb ik weleens eerder met moslims gesproken? Ik ga zelfs met ze naar bed, meneer de Imam. En daar zetten de gesprekken zich met een behoorlijke diepgang voort.’
De meest extreme uitspraak die ik kon vinden van Fortuyn was zijn typering van de islam als ‘achterlijke cultuur’ (de Volkskrant, 9 februari 2002). De eerste betekenis in de dikke Van Dale van het woord ‘achterlijk’ luidt: achter in ontwikkeling.
Hoewel elk nadenkend, wereldwijs mens al lang weet dat de islamitische wereld behoorlijk, maar dan ook echt behoorlijk achterloopt in ontwikkeling – anders was vorige week een Iraanse homo niet onthoofd door zijn bloedeigen familie – wil ik zelf nog een paar anekdotes delen.
Geestverdrijvingstherapieën
Dinsdagavond kreeg ik, naar aanleiding van mijn debuutroman Ik ga leven, waarin ik afreken met het geloof waarmee ik ben opgegroeid, voor de zoveelste keer een lang bericht van een homo van islamitische huize. Hij beschreef de enorm ellendige emotionele spagaat waarin hij zit, dat hij zichzelf jarenlang heeft gehaat omdat hij niet is wat zijn familie van hem verwacht, en dat de paar mensen die hij wel in vertrouwen heeft genomen hem daarna ineens anders behandelden, ontweken of hem wilden helpen met een homo-genezing door de lokale imam en allerlei geestverdrijvingstherapieën. Hij schreef dat hij met de handen in het haar zat en enorm veel kracht haalde uit mijn boek en de berichten die ik op sociale media deel van lotgenoten en geestverwanten.
Lees ook dit interview met Lale Gül: ‘Ik hoop dat de storm gaat liggen’
Vorige week at ik bij mijn uitgever, Mai Spijkers, om het overweldigende succes van mijn boek te vieren. Er was een kok die ons zijn beste gerechten en wijnen schonk, waarna hij later in de avond de behoefte voelde te interveniëren in ons gesprek, dat hem kennelijk aan het hart ging. Zijn broer had een relatie met een Turkse homo, die ‘het’ al jaren geheimhield voor z’n eigen familie en omgeving, omdat hij dan zou worden verstoten. Ik ging ervan uit dat het ging om een jongeman, maar nee: deze man was al vijftig. Vijftig jaar oud en nog steeds vuistdiep in de kast, nog steeds zijn eigen identiteit verhullend. Jaren had hij zijn ouders en omgeving voorgehouden dat hij niet wilde trouwen en geen kinderen wilde. Gewoon zomaar, omdat hij de ware maar niet vond.
Al slaat u me hartstikke dood
Dus als u mij vraagt hoe Fortuyn aan zijn constatering kwam dat de islam ‘achterlijk’ is, al slaat u me hartstikke dood. De islam is een warm bad: verlicht, vooruitstrevend, modern, vrijzinnig, feministisch, homovriendelijk, diervriendelijk. Dit in tegenstelling tot andere culturen en andere monotheïstische religies die star, conservatief en dogmatisch zijn. Kijk toch om u heen: wie uit uw omgeving zou niét naar een islamitisch land willen verhuizen? In die landen hebben ze de modernisering zowat uitgevonden, dat zie je aan alles: de scheiding van kerk en staat, alsmaar die nadruk op de individuele verantwoordelijkheid, tot vervelens toe uitleggen over de gelijkheid van man en vrouw, die sacrale persvrijheid en de oh zo onkreukbare vrijheid van meningsuiting en satire. Deze samenlevingen staan dan ook vooral bekend om hun onbegrensde humor. Daarvan kunnen Europeanen nog wat leren.
Waar op de wereld kun je zo vrijuit hand in hand lopen en leven als homo, om maar niet te spreken over de transgenders en panseksuelen? Waar in de wereld heb je zoveel mensen die ongehuwd met elkaar kunnen samenwonen, zonder sociale controle? Welke moslima ervaart er nou problemen als ze wil trouwen met een niet-moslimman? Welke cartoonist bloeit niet op in een islamitische samenleving? Welke journalist of activist voelt zich er niet veilig?
Hoe ongemakkelijk voelt het dan om genomineerd te zijn voor de Pim Fortuyn Prijs. De trofee die de naam draagt van de man die zulke waandenkbeelden had en die klaarblijkelijk zo’n gevaar was voor de vrije, open, tolerante samenleving dat hij moest worden gedemoniseerd en uiteindelijk zelfs vermoord. O, wat schaam ik me…
Wil jij een reactie geven op dit artikel? Discussieer mee! Stuur een reactie van minimaal 200 woorden naar [email protected]. Inhoudelijke reacties die voldoen aan de algemene fatsoensnormen worden geplaatst onder dit bericht. Zie voorwaarden.
Reacties