In elke oorlog is het oppassen geblazen, want de strijd wordt niet alleen gewonnen op het slagveld, maar ook in de publieke opinie. Zo kun je oorlogspropaganda herkennen.
Propaganda wordt vaak geassocieerd met de Tweede Wereldoorlog en Joseph Goebbels, de minister van Propaganda onder Adolf Hitler. Maar het woord werd al in 1622 voor het eerst gebruikt. Toen richtte paus Gregorius XV De Propaganda op, een commissie voor de verkondiging en verspreiding van het geloof. Het woord is afgeleid van het Latijnse propagare, dat zoveel betekent als ‘het planten van denkbeelden in de hoop dat ze elders verder groeien’.
Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.
Bekijk de mogelijkheden voor een (digitaal) abonnement hier
Daarvoor wordt het nog steeds ingezet, vooral tijdens oorlogen. Alfred Sturminger, die in 1960 de monumentale studie 3000 Jahre politische Propaganda schreef, definieerde het als ‘elke activiteit die de opinies, psychologische gesteldheid, gedragingen en handelingen van mensen wil veranderen’. Het is volgens hem ‘één van de belangrijkste instrumenten om de macht en het gezag te verwerven en te behouden’.
Drie soorten propaganda
Er zijn drie soorten. Bij ‘witte propaganda’ geeft de maker eerlijk zijn bronnen prijs en maakt een betrouwbare indruk, al blijkt vaak achteraf dat het niet de volledige waarheid is. Een voorbeeld is informatie afkomstig van een leger.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout