Woensdagmorgen 19 juni overleed op 84-jarige leeftijd Jan Cremer, schilder, schrijver en levenskunstenaar. Lees hier een necrologie en het grote interview dat EW-redacteur Hugo Camps in 1988 met Jan Cremer had.
Schrijver en schilder Jan Cremer was uniek.
Naast zijn dubbeltalent was hij een levenskunstenaar in optima forma. Voor Cremer was de wereld bijna te klein. Hij bereisde letterlijk alle uithoeken, had overal vrienden en was op de gekste plekken beroemd. Met zijn destijds revolutionaire bestseller Ik Jan Cremer (1964) brak hij in één klap door bij het grote publiek. Met latere boeken, waaronder de eveneens autobiografische trilogie De Hunnen, zou hij dat succes nooit meer evenaren.
Door zijn dubbeltalent paste Cremer niet in één hokje. Zijn literaire werk was eerder Amerikaans dan Nederlands. Zijn schilderijen waren net zo kleurrijk als zijn persoon.
Zijn leven lang hield Cremer iets van een Jonge Hond. Onbevangen en onbevreesd ging hij zijn eigen gang. Soms leek hij onvindbaar. Dan maakte hij kunst op zijn landgoed in Italië, reisde hij door Alaska voor een reportage of zat hij rustig te schrijven in zijn huis aan de Keizersgracht in Amsterdam. En plotseling was hij er weer en genoot even van de schijnwerpers.
Door zijn stoere uitstraling – stevige kaaklijn, blauwe ogen en een mooie kop met haar – leek Cremer een Amerikaanse filmster.
In zijn leven never a dull moment. Dat begon al jong. Zijn vader overleed toen hij twee jaar was, met zijn Hongaarse moeder zwierf hij van het ene adres naar het andere, tot hij op eigen benen stond.
Dat nomadenbestaan zou de rest van zijn leven zijn karakter én zijn werk bepalen. Kosmopolitisch en kleurrijk. – Gerlof Leistra
Lees hieronder het gesprek dat EW-redacteur Hugo Camps in 1988 met Cremer had.
Laden…
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Wilt u opnieuw inloggen