Simon Rozendaal bezoekt Bayer Crop Science in het Duitse Monheim en hoort wat ze daar allemaal doen om schimmels te bestrijden.
U dacht dat een schimmel een schimmel was? Mispoes. Er zijn zoveel schimmelsoorten als er automerken zijn.
We zijn met een groepje journalisten op bezoek bij het laboratorium van Bayer, tussen Düsseldorf en Keulen, aan de Rijn. In de fungicide control room hangt een stamboom van de schimmelrassen. Mozes, wat veel. Laten we even drie bekende onder de loep nemen.
Aspergillus veroorzaakt in toenemende mate ziekten bij mensen. Phytophthora decimeerde halverwege de negentiende eeuw de aardappeloogst van Europa, waardoor half Ierland het land de rug toekeerde. Botrytis veroorzaakt aan het eind van de oogsttijd via de ‘edele rotting’ een goddelijke dessertwijn.
Rozen
Bayer is gespecialiseerd in het bestrijden van ongewenste schimmels, met behulp van zogeheten fungiciden (fungus is Latijn voor schimmel). De onderzoeker die ons rondleidt, vertelt dat we als Homo sapiens steeds beter en selectiever worden in het doden van schimmels.
De Romeinen pleurden gewoon 5 tot 10 kilo zwavel op een hectare, wij volstaan met 50 tot 100 gram. Ofwel, honderd maal minder. Wel stellen we steeds hogere eisen. Op bloemen mag bijvoorbeeld niet het kleinste vlekje zitten. Neem Colombiaanse rozen. Die krijgen wel tachtig behandelingen met schimmeldodende middelen!
Gelukkig worden de middelen steeds selectiever en dus beter. Vroeger werkten ze met kwikzouten en kopersulfaat, maar dat mag niet meer. De huidige fungicides zijn voor mensen en andere zoogdieren niet veel giftiger dan zout. Althans in de reguliere landbouw.
De chef schimmeldoder van Bayer vertelt glimlachend dat ze in de biologische landbouw wel nog steeds allerlei troep zoals zwavel en kopersulfaat gebruiken.
Elsevier nummer 8, 27 februari 2016