Voor elke natuurlijke of synthetische substantie, dus ook voor chloor, geldt: in kleine doses is het gezond, in grote doses is het giftig.
Opeens duikt ze overal op: de chloorkip. Bedacht door de milieubeweging, bedoeld om het wereldhandelsverdrag TTIP tegen te houden. Gaat dit verdrag door, dan krijgen wij in Europa namelijk ook Amerikaanse kippen die ter ontsmetting zijn behandeld met chloor.
Engerds
Wat een weerzinwekkend begrip. Nee, niet de behandeling met ontsmettingsmiddelen zelf, die is niet onverstandig. Het grote risico van kip is dat daar Salmonella, Campylobacter en nog een menagerie van andere mini-engerds in kan zitten.
Daar kun je ziek van worden en zelfs van sterven – vooral kinderen en ouderen. Om dat risico te verminderen, moet er zo hygiënisch mogelijk worden omgegaan met kippen.
Dat gebeurt in alle beschaafde landen, en in de Verenigde Staten wordt een geslachte kip ook nog eens ondergedompeld in een soort verdund bleekwater. Dat kan geen kwaad voor de smaak en het is goed voor de volksgezondheid, zo heeft de Amerikaanse Food and Drug Authority vastgesteld, de strengste toezichthouder ter wereld.
Voorouders
We voegen ook in Europa allerlei conserveringsmiddelen toe aan voedingsmiddelen. Conserveren betekent dat er geen levensgevaarlijke bacteriën in groeien. Sulfiet (een zwavelhoudende substantie) is zo’n middel.
Het wordt in hoeveelheden die doorgaans een factor honderd tot duizend lager zijn dan wat kwaad kan, toegevoegd aan wijn, ham en nog een hele reeks producten. Onze voorouders conserveerden zich al een ongeluk, bijvoorbeeld met pekel, en het is heel wijs dat wij die traditie voortzetten.
Het begrip chloorkip is het zoveelste voorbeeld van hoe de milieu- en dierenbeweging met een goed gekozen woord de bevolking misleidt: plofkip, frankensteinvoedsel, landbouwgif.
Kleine doses
De chemische en toxicologische realiteit luidt dat er geen enkele reden te bedenken is om chloor uit het periodiek systeem der elementen te isoleren en een speciale behandeling te geven. Voor chloor geldt dezelfde wet (van Paracelsus) die voor elke natuurlijke zowel als synthetische substantie geldt: in kleine doses is het gezond, in grote doses is het giftig.
Als we alles waar chloor in zit als eng bestempelen, dan zijn we nog wel even bezig. Neem keukenzout. Dat is natriumchloride. Daarvan hebben we dagelijks 1 tot 2 gram nodig, maar in werkelijkheid krijgen we 10 tot 12 gram binnen. Elke dag weer.
Kom op Greenpeace en Milieudefensie, waar zijn jullie als we jullie nodig hebben? Ga protesteren tegen dat vreselijke chloorzout!