De laatste tijd bekeren allerlei groenen zich tot kernenergie. Sommigen voelen de behoefte dit aan ‘geloofsgenoten’ uit te leggen. Jongeren verdedigen het atoom met hetzelfde elan waarmee ze het eerst attaqueerden. Menigeen laat zich fotograferen in een innige omhelzing met een vat kernafval en een jeugdige Amerikaanse bekeerling observeert verbaasd dat wij in Nederland ons kernafval in een museum zetten, schrijft Simon Rozendaal.
Lees dit omslagverhaal terug: Alles wat u wilt weten over kernenergie in 64 vragen
Opeens zijn jan en alleman, of zoals onze zuiderburen zeggen: ‘God en klein Peerke’, voor kernenergie. Velen ervaren dit als een bekering die uitleg aan de groene geloofsgemeenschap behoeft.
Energiedeskundige Martien Visser, die zijn loopbaan in windmolens begon, schreef op Energiepodium: ‘Lange tijd heb ik geredeneerd dat Nederland desgewenst zonder kernenergie zou kunnen. We hebben immers de Noordzee. Ik ben daar sterk aan gaan twijfelen.’ Op die website biechtte Rik Harmsen, woordvoerder van windmolenclub NWEA: ‘Ik was anti-kernenergie maar ben van mening veranderd. Zo, dat is er uit.’
Journalist Marco Visscher prees zijn boek Waarom we niet bang hoeven te zijn voor kernenergie in de krant aan: ‘Langzaam verdween mijn instinctieve afkeer van kernenergie.’ De Amerikaanse milieuactivist Michael Shellenberger die al zo’n vijftien jaar geleden tot inkeer kwam, reist sindsdien de wereld rond met de lezing ‘Why I changed my mind about nuclear power’.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Zelfs oud-politicus Diederik Samson is om
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout