Na schoffering Kuzu: ontspannen ontmoeting met Netanyahu

De meeste journalisten die woensdagochtend in Hotel des Indes staan te wachten op Benjamin Netanyahu hebben geen weet van wat zich kort daarvoor afspeelde in de Tweede Kamer: DENK-Kamerlid Tunahan Kuzu weigerde daar de hand te schudden van de Israëlische gast.

Wie de premier van Israël wil spreken, moet namelijk vroeg aanwezig zijn. En dus staan dertien Nederlandse journalisten en een handjevol ingevlogen Israëlische collega’s een paar honderd meter verderop, aan het Lange Voorhout, te wachten tot Netanyahu verschijnt voor een persbriefing. Interviews aan afzonderlijke media geeft hij niet.

Een grote tent voor het hotel, veel agenten, Israëlische en Nederlandse beveiliging. Want het gaat om de politiek leider van Israël in een tijd van altijd sluimerende terreurdreiging, ook in Nederland. Gek genoeg wordt geen enkel meegebracht paspoort bekeken, net zo min als meegebrachte tassen worden doorzocht.

Shalom

Premier Netanyahu loopt ontspannen binnen, schudt iedereen persoonlijk de hand – niemand weigert – en kijkt iedereen even diep in de ogen: ‘Shalom.’ Meteen maakt hij met een anekdote subtiel duidelijk dat Europa nu meemaakt wat Israël al veel langer ervaart: de continue dreiging van willekeurig terroristisch geweld. Bij een van zijn eerdere bezoeken aan Nederland had hij een afspraak met premier Wim Kok. Netanyahu was te vroeg, zijn beveiliging nerveus. En dus hielden ze de fietser aan die op hen af kwam rijden. ‘Maar ik ben de gastheer,’ zei de lange man op de fiets – Kok zelf dus.

Gewoon zonder escorte op de fiets, dat zouden wij in Israël ook wel willen, aldus de Israëlische premier. Om eraan toe te voegen dat hij hoopt dat dat in Nederland ook nog lang zal kunnen. Ontspannen, en met zijn diepe bariton, spreekt Netanyahu met de verzamelde Nederlandse pers over de grote kwesties.

Militante islam

Zoals over de militante islam die wereldwijd voor gevaar zorgt en waar Israël inmiddels ruime ervaring mee heeft. Hij wijst erop dat, vooral dankzij datamining (het analyseren van grote hoeveelheden data), het aantal terreurincidenten in Israël de laatste maanden sterk is afgenomen.

Ten tweede dat Israël, in tegenspraak met wat vaak wordt gedacht, internationaal steeds meer vrienden heeft. Oók in de Arabische wereld. Want te midden van alle chaos en geweld in het Midden-Oosten, blijken landen als Saudi-Arabië juist belangen te delen met Israël. Het grote probleem van het Midden-Oosten is volgens Netanyahu namelijk niet de Palestijnse kwestie, maar de strijd tussen moderniteit en de Middeleeuwen.

En ten derde toch de Palestijnse kwestie. Tuurlijk is Israël bereid om een Palestijnse staat te accepteren, als de Palestijnen ook bereid zijn om de Joodse staat Israël te accepteren.

Boycot-beweging

Op vragen over de boycot-beweging en de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever reageert Netanyahu handig zoals ook de Russen vaak doen: door de zaken om te draaien.

Uiteraard heeft Israël er problemen mee dat de Nederlandse overheid ngo’s financiert die zich scharen achter de boycot-beweging. Stel dat Israël groeperingen zou betalen die Nederland willen islamiseren, dan zou Nederland dat toch ook niet pikken? En de Joodse nederzettingen staan volgens de premier de vrede niet in de weg. De Palestijnen zijn best bereid om land te ruilen. En al ontstaan zo Joodse enclaves in Palestijns gebied; er zijn toch ook Belgische enclaves in Nederland?

Na anderhalf uur – veel langer en informeler dan je zou verwachten van een Israëlisch regeringsleider – vertrekt Benjamin Netanyahu weer. Als hem nog wordt gevraagd naar handenschudweigeraar Tunahan Kuzu, reageert Netanyahu daar nauwelijks op. Het gaat de premier van Israël blijkbaar om belangrijkere zaken.

#Netanyahu reageert op #Kuzu: “we hebben vandaag een voorbeeld gezien van wie vrede wil, en wie geen vrede wil.” https://t.co/GFVaW8XYTE

— Jan Franke (@Franke_schrijft) September 7, 2016