Het drama rond de CDA-europarlementariër Schreijer-Pierik blijft voorduren. Ze lag eerst overhoop met de CDA-fractie over het openbaar maken van uitgaven. Toen leek de situatie gesust, maar zorgde Schreijer-Pierik voor ophef omdat ze zei dat ze ‘alle bonnetjes had weggegooid’. Die citaten zijn uit hun context gehaald, zegt de CDA’er nu.
Begin juni ontstond ruzie binnen het CDA omdat de partij accountantscontrole eist over de extra onkosten in het Europees Parlement. De afgelopen weken is veel te doen geweest om de onkosten van europarlementariërs – die ruim 4.300 euro extra per maand ontvangen.
‘Bonnetjes weggegooid’
Het CDA had kandidaten op de kieslijst verplicht een verklaring te tekenen waarmee ze beloofden inzage te geven in hun onkosten. De bonnen moeten worden gecontroleerd door een accountant. De partij had duidelijk niet verwacht dat boerin Annie Schreijer-Pierik met meer dan 100.000 voorkeursstemmen een zetel in het Europees Parlement zou veroveren.
De CDA’er zit sinds 2014 in het Europees Parlement. Een actie van onderzoeksjournalisten heeft het debat aangewakkerd over de duizenden euro’s aan onkostenvergoedingen die europarlementariërs maandelijks ontvangen. Daarom eiste het CDA openheid. Die wilde Schreijer-Pierik niet bieden, waardoor ruzie ontstond.
Uiteindelijk gaf Schreijer-Pierik toe: ze laat haar bonnen netjes controleren. In een interview met de Twentsche Courant Tubantia zei ze dat ze bijna uit het CDA was gestapt vanwege de bonnenkwestie. Terloops zei ze ook dat ze ‘alle bonnetjes had weggegooid’. Daarom was controle met terugwerkende kracht niet mogelijk, aldus de europarlementariër.
‘Zwartgemaakt’ en verkeerd geciteerd
Nu beweert Schreijer-Pierik dat het citaat uit de context is gehaald. Ze zou het alleen maar hebben gehad over koffiebonnetjes en kassabonnen voor gekochte koekjes en waterflessen. ‘Al mijn bankafschriften, kredietkaartuitgaven en facturen van de laatste jaren heb ik vanzelfsprekend gewoon bewaard. Ik ben valselijk beticht en onjuist geciteerd. Ik verzoek daarom de journalisten van onder andere de Tubantia om dit citaat te rectificeren.’
Scherijer-Pierik beweert zelfs te zijn zwartgemaakt door columnisten die onwaarheden over haar zouden hebben geschreven.
Het Europees Parlement kreeg de wind van voren van critici die eisen dat Brussel zelf de europarlementariërs verplicht transparant te zijn over hun uitgaven. Volgens het EP zou dat parlementaire vrijheid in het geding brengen.