‘Liever geen akkoord dan een slecht akkoord.’ Dat zegt werkgevers-voorzitter Hans de Boer over de mislukking van het polderoverleg. Voorzitter Han Busker van vakbond FNV en De Boer van VNO-NCW gaan vandaag de formerende partijen tekst en uitleg geven.
De twee partijen kwamen er niet uit: Hans de Boer wilde de flexwet aanpassen, een handreiking aan de bonden. In ruil daarvoor wilde hij versoepeling van het ontslagrecht. Na maanden overleg strandde het overleg: het ontslagrecht versoepelen blijft voor de vakbonden taboe.
Geen concrete afspraken
‘Liever helemaal geen akkoord dan een slecht akkoord’, zo parafraseert Hans de Boer in het FD de Britse premier Theresa May. Ook FNV-voorzitter Busker steekt zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken: ‘De afgelopen dagen is gebleken dat we met deze werkgevers geen afspraken kunnen maken over het aantrekkelijker maken mensen in vaste dienst te nemen, en het afschaffen van oneerlijke payroll-constructies.’
‘We willen onderlinge verschillen niet verstoppen in wollige taal, zoals in het verleden wel is gebeurd,’ zegt De Boer tegen het FD. Met die uitspraak doelt hij op het vorige sociaal akkoord, uit 2013. De Boer over de mislukking van het polderakkoord: ‘De bonden zien de risico’s die zich opstapelen bij werkgevers, bijvoorbeeld door langdurig doorbetalen bij ziekte. Wij op onze beurt willen wat doen aan de uitwassen van de flexibilisering van de arbeidsmarkt. Maar het lukt niet om dat uit te werken in concrete afspraken.’
Tegenvaller in formatie
Voor de formerende partijen is dit een teleurstelling. Een sociaal akkoord was voor de vier politieke partijen, die samen maar 76 zetels in de Tweede Kamer hebben, een steun in de rug geweest. ‘Het past in de Nederlandse traditie om het maximale te doen om akkoorden te sluiten met sociale partners,’ zegt demissionair premier Rutte in een reactie. ‘Maar dan moeten ze ook onderling bereid zijn afspraken te maken.’
Volgens De Boer ligt het initiatief bij de formerende partijen. ‘De blaam treft de werkgevers en de werknemers. Maar dit is een klein land, we komen elkaar overal weer tegen, en de polder zit ons in de genen.’ Opvallend is dat VNO-NCW en de bonden het zelfs niet eens konden worden over de brief, waarin ze kenbaar maken dat het polderoverleg is mislukt.