De auto van de moeder van Michael P. is in beslag genomen. Op 29 september, de dag dat Anne Faber verdween, zou P. mogelijk verlof hebben gehad vanwege zijn moeders verjaardag.
Meerdere bronnen melden woensdag aan De Telegraaf dat P. onlangs in de auto van zijn moeder reed in Spakenburg. De auto is in beslag genomen voor onderzoek.
Jarige moeder
P. wordt verdacht van betrokkenheid bij de vermissing van Anne Faber, die op 29 september spoorloos verdween tijdens een fietstocht in de omgeving van de kliniek waar P. verbleef. Als P. inderdaad een auto tot zijn beschikking had, zou dat het zoekgebied waarin Anne Faber zich – al dan niet levend – in bevindt, aanzienlijk vergroten.
Op de dag dat ze verdween, was de moeder van Michael P. jarig, een mogelijke reden voor zijn verlof. Het Openbaar Ministerie (OM) en het ministerie van Justitie willen er geen uitspraken over doen. De moeder van Michael P. werkt in Spakenburg, hetzelfde dorp waar hij in haar auto is gesignaleerd.
Gevaarlijk drugshol
De kliniek waar P. verbleef, Altrecht Aventurijn in Den Dolder, wordt door ex-delinquenten en advocaten tegenover dezelfde krant omschreven als een ‘gevaarlijk drugshol’.
‘In geen instelling waar ik zat was het zo erg. Je kon er alle drugs krijgen en iedereen liep er in en uit,’ aldus een ex-gedetineerde.
Ook strafrechtadvocaat Niek Heidanus is bekend met de verhalen. ‘Ik had een cliënt die gevoelig was voor drugs en daar zelf weg wilde’. De cliënt in kwestie omschreef de kliniek als ‘een complexe omgeving’.
P. ging vanuit de penitentiaire inrichting in Vught naar Den Dolder, vermoedelijk omdat er grote zorgen waren over hem. De Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) verleende uiteindelijk de toestemming voor het onbegeleide verlof vanuit kliniek Aventurijn. Het OM en de DJI willen niet zeggen wanneer dat was. De vrijheid om op onbegeleid verlof te gaan, kreeg P. omdat kliniek Aventurijn vond dat hij vooruitgang boekte.
Maandag werd bekend dat P. eerder is veroordeeld voor de brute verkrachting van twee meisjes. Naderhand toonde hij geen enkel berouw: tegenover zijn vrienden stelde hij zelfs dat ‘een droom was uitgekomen’. P. was destijds ongeveer 20 jaar oud.
Naast de verkrachtingen, pleegde hij samen met zijn medeverdachte ook nog een reeks gewelddadige overvallen in Nijkerk en Harderwijk. Volgens zijn toenmalige advocaat was hij destijds verslaafd aan cocaïne.
De rechter veroordeelde hem tot 16 jaar cel, omdat hij niet voor TBS in aanmerking kwam. P. weigerde namelijk mee te werken aan een psychologisch onderzoek bij het Pieter Baan Centrum. De straf gold destijds als zeer fors: ‘Met name vanwege het ernstige en gruwelijke karakter van de verkrachtingen, in samenhang bezien met de verklaringen van een getuige en medeverdachte dat verdachte trots was op de verkrachtingen en blij was dat een droom was uitgekomen,’ aldus de rechter. P. ging in hoger beroep, waar de straf werd teruggebracht tot 12 jaar.
Het feit dat het OM zich toentertijd bedacht over de hoogte van zijn straf, heeft ertoe geleid dat hij nu naar buiten kon. Volgens zijn voormalige advocaat David Moszkowicz heeft P. toen expres gezwegen en onderzoek bij het Pieter Baan Centrum geweigerd om zo tbs te ontlopen. ‘Hij wilde absoluut geen tbs. Daarom weigerde hij ieder onderzoek. Dat was voor hem erg belangrijk.’
P. zat uiteindelijk zeven jaar in de cel, waarna hij bij de kliniek Altrecht Aventurijn terechtkwam. Daar was hij, in de woorden van de politie, ‘geleidelijk aan het terugkeren in de samenleving’. Hij werd dit jaar in de kliniek ondergebracht. Op dit moment zit hij vast in beperkingen: dat betekent dat hij geen contact mag hebben met de buitenwereld, alleen met zijn advocaat.