Commissaris van de Koning in Groningen René Paas (51) wist bij zijn benoeming dat de gaskwestie een kolossaal probleem was. Het werd er alleen maar erger op.
René Paas ontdekte een patroon. Nadat begin 2016 bekend was geworden dat hij de nieuwe commissaris van de Koning in Groningen werd, kreeg hij vele reacties. Vanuit die provincie en vanuit de stad waar hij tot in 2005 namens het CDA wethouder was geweest, gingen de felicitaties gepaard met ‘welkom thuis’. ‘Dat voelde als een warme douche.’
In de e-mailtjes, sms’jes, appjes en voicemailberichten die niet uit het Noorden kwamen, werd de felicitatie vaak gevolgd door ‘sterkte’. ‘Ik ben toch even gaan checken bij een aantal mensen: wat bedoel je daar nou mee?’
Het echtpaar zou een lat-relatie krijgen
Het had van alles kunnen zijn. Hij en zijn vrouw, CDA-voorzitter Ruth Peetoom, zouden een lat-relatie krijgen. Het echtpaar moest vanuit Utrecht naar Groningen verhuizen en omdat zij in Den Haag werkt, zou ze daar doordeweeks gaan slapen. ‘Maar dat bedoelden mensen helemaal niet.’
René Paas (Dordrecht, 1966)
was raadslid en wethouder in Groningen. In 2005 werd hij voorzitter van het CNV, in 2009 van Divosa (club van directeuren van sociale diensten). Met Ruth Peetoom heeft hij twee zonen en een dochter.
Hij kwam naar de provincie met de hoogste werkloosheid en was in zijn laatste baan als voorzitter bij Divosa met zaken als werk en inkomen bezig geweest. ‘Ook daar ging het niet over’.
Nee, al die toegewenste ‘sterktes’, vertelt hij, sloegen op maar één kwestie: het aardgas. Dat was al een hoofdpijndossier.
Discussie was verhard
Twee jaar later zegt Paas in zijn werkkamer in het prachtige provinciehuis in het centrum van de stad: ‘Die reacties gaven aan dat de discussie over de gaswinning in de jaren ervoor was verhard.’ Dan: ‘Sindsdien is het alleen maar erger geworden.
‘Ik dacht aan een kolossale opgave, maar ik ging ervan uit dat er een manier van gas winnen zou bestaan die ook de Groningers zou kunnen bevallen. In een notendop: we zijn er hartstikke rijk van geworden met zijn allen. Door de gasopbrengsten is er ongeveer een Rijksbegroting toegevoegd: zo’n 260 miljard euro.
‘Met dat in het achterhoofd en ervan uitgaande dat de exploitant, de NAM, het maximale doet om schade te voorkomen, zou je verwachten dat, mocht er toch schade optreden – waar gehakt wordt, vallen nu eenmaal spaanders –, die schade wordt vergoed op zo’n manier dat geen Groninger reden zou moeten hebben om te klagen.
Je zou toch verwachten dat Groningers even veilig zijn als andere Nederlanders
‘Verder zou je verwachten dat Groningers even veilig zijn als andere Nederlanders. En als we er zo rijk van zijn geworden, zou je verwachten dat het fair is dat iedereen meeprofiteert, ook die paar honderdduizend Groningers die er de gevolgen van ondervinden. Je zou verwachten dat je iets substantieels doet voor die mensen, waardoor ze aan het werk raken.’
Koortsachtig op zoek naar een nieuwe toekomst
Dat bleek een utopie. ‘De realiteit is dat er duizenden niet-afgehandelde schadegevallen zijn, en dat er gevallen zijn die wel zijn afgehandeld, maar op een manier waarmee mensen heel ontevreden zijn.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout