Hala Naoum Néhmé: ‘Niks romantisch aan kraken’

Tegelijkertijd moet ze niets hebben van ‘de valse romantiek’ die er rond Amsterdam hangt. Bij de politieke beschouwingen afgelopen september verlangde GroenLinks- fractievoorzitter Femke Roosma openlijk ­terug naar het Amsterdam van de jaren zestig. ‘Die idealen zijn een blijvende inspiratie en die hebben we in 2018 harder nodig dan ooit,’ zei Roosma. Naoum Néh­mé: ‘Toen dacht ik: jij moet je schamen. Want wat waren die idealen in de jaren zestig? Er waren overal verslaafden, de provo’s maakten van de stad een wetteloze jungle en begonnen met kraken. In de jaren zeventig en tachtig werd de politie aangevallen als ze kraakpanden kwam ontruimen – als dat al gebeurde. De Staatsliedenbuurt werd als krakersbuurt een no go-zone, waar burgemeester Ed van Thijn werd bespuugd en verjaagd. Daar moet je anno 2018 toch niet meer naar terugverlangen? Je bent een progressieve partij, dan verlang je toch niet naar het verleden?’

Politiek in de genen

Naoum Néhmé werd in 1984 in het Syrische Aleppo geboren. Haar oma van vaders kant was een overlevende van de Armeense genocide en kwam in 1915 met haar ouders vanuit Turkije naar Syrië. ‘Bij die tocht is de woestijn van Deir ez-Zor – tegenwoordig bolwerk van IS – wereldberoemd geworden. Er wordt gezegd dat als je er je hand in de grond steekt om zand te pakken, je skeletten vastgrijpt – zoveel mensen zijn er in die exodus omgekomen.’

Haar oma en overgrootouders streken neer in Deir ez-Zor. Ze kochten er landbouwgrond die ze verpachtten en soms zelf bewerkten. Naoum Néhmés vader zat in de textiel en had diverse bedrijven, waaronder een autobedrijf in Aleppo. Haar moeder was universitair docent Engelse taal- en letterkunde, maar stopte met werken omdat ze er graag voor haar twee kinderen wilde zijn.