De Europese Unie wil honderden miljarden investeren in de economie van Afrika. Kan dat succesvol zonder zo meedogenloos als China te zijn?
Begint in 2022 een nieuwe scramble for Africa? Op de valreep van 2021 maakte de Europese Commissie details bekend van de Global Gateway, een fonds met 300 miljard euro dat van 2022 tot 2027 landen in de grote periferie van de Europese Unie (EU) moet opstoten in de vaart der volkeren. Vooral landen in Afrika.
Luister ook de podcast BruXL met René van Rijckevorsel (tekst gaat hieronder verder):
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De EU lanceerde hiermee een eigen variant van China’s Belt and Road Initiative (BRI), waarmee op termijn grotere migratiestromen naar Europa moeten worden voorkomen. De Europese Unie hoopt de Afrikaanse economie te boosten door investeringen in infrastructuur (wegen, kabels), digitalisering, energie (waterstof), onderwijs en gezondheidszorg.
Afrikanen krijgen genoeg van de Chinezen: een kans voor de EU
Ook wil de EU zo de macht van China in Afrika breken. China doet al zaken met 42 (van de 54) Afrikaanse landen. Het land zet vooral in op infrastructuur: rails, wegen, havens, energiecentrales. Als tegenprestatie eist China concessies om lucratieve grondstoffen te delven. En de projecten moeten worden terugbetaald. Inmiddels zouden de Afrikaanse landen al voor zo’n 125 miljard euro in het krijt staan bij ‘private-equitybedrijf’ Peking. Logisch gevolg: de Afrikanen krijgen genoeg van de Chinezen. Dat biedt een kans voor de EU.
Terug in de tijd, naar eerdere scrambles. De eerste wedloop om Afrika was van 1891 tot 1914, toen Europese machten het grondstoffenrijke continent bezetten en koloniseerden. Belangrijkste spelers waren in zeer grove lijnen de Britten, die Oost-Afrika, zuidelijk Afrika en grote delen van West-Afrika koloniseerden, en de Fransen, die hetzelfde deden met Noord-Afrika en de Sahel. De Portugezen roerden zich aan de zuidelijke kusten (Angola, Mozambique) en Belgiës koning Leopold II pakte Midden-Afrika, het gebied rond de Congorivier.
Vanaf 1956 volgde de dekolonisatie, die feitelijk pas was voltooid met het afschaffen van de apartheid in Zuid-Afrika in 1990. Synchroon met dat dekolonisatieproces waren er twee andere processen. Allereerst de import van de Koude Oorlog in vooral het zuidelijk deel van Afrika. De wedloop tussen Amerika en de Sovjet-Unie om de grootste invloedssfeer in Afrika voedde vele wrede burgeroorlogen, zeker in Angola en Mozambique.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout