Sigrid Kaag zit met de vingers tussen de deur van het eigen partijkantoor. Haar slogan ‘Laat iedereen vrij, maar niemand vallen’ gold kennelijk alleen voor de talentenstalker ten burele van D66. Het slachtoffer stond in de kou. Kaag beloofde ‘transparantie’ en een ‘nieuwe partijcultuur’, maar hield zich doof voor de geheime bijlage van het #MeToo-rapport. Redacteur Eric Vrijsen over de cover-up, die meestal schadelijker uitpakt dan de misstap zelf.
Vlak voor de laatste Tweede Kamerverkiezingen brak binnen D66 een #MeToo-affaire uit rond partijprominent Frans van Drimmelen. De voorzitter van de talentencommissie zou zijn positie hebben misbruikt om een jonge partijmedewerkster te verschalken. Naderhand kwam de politie eraan te pas om de talentendeskundige ervan te doordringen dat hij het stalken moest stoppen.
Lees ook dit taalstuk over de slogan ‘D66 laat iedereen vrij maar niemeand vallen’
D66 liet een onderzoek instellen door integriteitsbureau Bing en er kwam een rapport naar buiten met de conclusie dat er niet zoveel aan de hand was. D66-leider Sigrid Kaag sprak geruststellende woorden. De kwestie zakte weer snel weg in de aandacht.
In elke partij gebeurt weleens iets
In elke partij gebeurt weleens iets. Veel jonge mensen vinden het leuk om op een partijkantoor of tijdens een partijbijeenkomst gelijkgezinden te treffen. Daarbij moet de natuur zijn loop hebben. De Britse Labourpartij had in zijn hoogtijdagen – de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw – in elk zichzelf respecterend stadje een afdelingskantoortje waarvan alle jonge arbeiders ter plaatse wisten dat je er de leukste meisjes kon treffen. Voor de werkende klasse was Labour ook een soort huwelijksbureau en toen de partij die functie liet versloffen, ging het bergafwaarts.
Kaag reageert bleekjes op #MeToo-rapport D66, schreef Eric Vrijsen vorig jaar
Vandaag de dag is een politieke partij een reclamebureau voor de lijsttrekker, tevens uitzendbureau voor politici. Jonge idealisten dienen zich aan voor een betekenisvolle carrière. Dan is het niet de bedoeling dat oudgedienden en partijprominenten daar als roofdieren tussendoor rondsluipen. Of – andere beeldspraak – oude bokken de partijburelen afgrazen omdat ze een groen blaadje lusten. Bij D66 zeggen ze nu dat ‘de partij veilig moet zijn’. Ze bedoelen dat ze zich schamen om wat er kennelijk gebeurde.
D66 hanteerde doofpot
Van Drimmelen heeft de schijn tegen, maar nog altijd staat niet precies vast wat hem kan worden verweten. Door een publicatie in de Volkskrant bleek wel dat D66 een doofpot hanteerde. Sigrid Kaag omarmde een openbaar rapport en vergoelijkte het gedrag van Van Drimmelen, maar hield zich doof en blind voor de geheime bijlage.
Pijnlijk voor D66, want die partij staat graag voorop als bij de commerciële televisie of elders #MeToo-schandalen losbarsten. Dat krijgt D66 nu keihard terug: eerst naar jezelf kijken!
Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.
Pijnlijk voor het bedrijf van Van Drimmelen, want door het gestuntel van de D66-top krijgt de baas het wangedrag in zijn D66-privétijd voor een tweede keer ingepeperd. Het schaadt nu zo erg het mede door hem opgerichte pr-kantoor, dat Van Drimmelen zijn werkzaamheden daar heeft neergelegd. Veel media spraken er schande van dat een vooraanstaand lobbyist zo’n belangrijke rol in D66 kon spelen, suggererend dat Van Drimmelen zijn D66-rol misbruikte om daar zijn lobbyactiviteiten voort te zetten. Het omgekeerde blijkt nu het geval: door de partijbeslommeringen wordt de zakelijke lobby ernstig bezoedeld.
Slogan gold niet voor partijslaafjes
Maar vooral is deze kwestie pijnlijk voor Kaag. Als de feiten van de Volkskrant kloppen, heeft Kaag niets gedaan om zelfs maar naar dit #MeToo-slachtoffer te luisteren. Ze hield zich doof. Dat is een onvergeeflijke fout voor een lijsttrekker die campagne voerde met ‘laat iedereen vrij, maar niemand vallen’. Dat gold kennelijk alleen voor de partijtoppers, niet voor D66-slaafjes.
‘Vernieuwend leiderschap’ beloofde Kaag. ‘Transparantie’. Plus een ‘nieuwe bestuurscultuur’. D66 won er 24 zetels mee. Ten minste een deel van de anderhalf miljoen D66-kiezers voelt zich nu bekocht. Niet eens zozeer omdat een enkele partijprominent zich misdroeg, maar vooral omdat Kaag kwalijke zaken door de vingers zag, slachtoffers afscheepte met het telefoonnummer van de D66-advocaat. Het is een kille manier om een affaire te verdonkeremanen.
Lees ook dit EW Podium-artikel over #MeToo: De werkelijkheid bestaat uit talloze tinten grijs
Misschien wist Kaag het oprecht niet. Maar dan diskwalificeert ze zich als leider, want een leider moet zoiets weten of tot op de bodem uitzoeken. Waarschijnlijk wilde Kaag het liever niet weten. Maar dat deugt ook niet, want dan hanteerde ze de doofpot. In de politiek is de cover-up doorgaans schadelijker dan de misstap zelf.