De Limburgse moraaltheoloog Lambert Hendriks (45) verdedigt dapper de roomse leer. Ook leidt hij als rector van het Grootseminarie Rolduc priesters op. ‘Ze moeten blij zijn dat ze iets heel moois kunnen verkondigen.’
Het moet echt heerlijk zijn om in de overtuiging te kunnen leven dat je bestaan een duidelijke zin heeft. Zoals priesters die een roeping ervaren. Sommigen menen zelfs helder de stem van God te hebben gehoord en spreken in termen van een geestelijke blikseminslag. Maar dat zijn uitzonderingen, weet Lambert Hendriks. ‘Het gevoel van roeping ontwikkelt zich meestal geleidelijk,’ legt de rector van het Grootseminarie Rolduc uit.
‘De overtuiging dat God je vraagt priester te worden, groeit langzaam in je. Ik ging zelf op mijn twaalfde al dagelijks naar de kerk. Dat vond ik leuk. Ik hielp daar de koster. Met alles klaarzetten voor de mis en zo. Aan het eind van de middelbare school aarzelde ik. Ik had me ingeschreven voor de heao. Ik kon me goed voorstellen dat ik mijn leven als accountant zou slijten. Boekhouding was een beetje mijn ding. Het gaf me enorme voldoening als een proefbalans precies klopte.
‘Tegelijk trok de opleiding tot priester me aan. De pastoor zei toen dat ik zo jong was dat ik altijd nog wat anders kon gaan doen als het misging. Ik was misschien wel iets vroeger volwassen dan leeftijdgenoten, omdat mijn ouders gescheiden zijn toen ik kind was. Dan draag je eerder verantwoordelijkheid. Zij hadden geen probleem met mijn keus voor het seminarie. Bij hen bespeurde ik weerstand noch een jubelstemming.’
Hendriks studeerde zelf op het Grootseminarie Rolduc
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout