Niet bepaald machtig is hij, maar ex-PVV Roland van Vliet, die nu eenmansfractie vormt, valt wel op in de Tweede Kamer. Politiek redacteur Carla Joosten ziet een parlementariër die zijn hart altijd lijkt mee te torsen.
Sinds hij de PVV verliet omdat hij ‘niet verder wilde afdalen op de ladder van het geweten‘, vormt Roland van Vliet (45) een eenmansfractie. Niet bepaald een machtig Kamerlid. Toch valt hij op in het 150-koppige gezelschap van de Tweede Kamer en wel door door de pure emotie en menselijkheid die hij uitstraalt.
Als voorzitter van de parlementaire enquêtecommissie Woningcorporaties sprak hij in het slotdebat ieder commissielid toe. Anne Mulder (VVD) noemde hij een ‘rots in de branding’, Wassila Hachchi (D66) ‘charmant, maar ook een doorbijter’; Ed Groot (PvdA) had ‘deze commissie mede groot gemaakt’, Peter Oskam (CDA) had zijn ervaring als rechter en de ‘vrolijke noot’ ingebracht, Farshad Bashir (SP) ‘was wat betreft leeftijd wel de junior van de commissie, maar niet wat betreft inbreng’.
Kameraadschap
Van Vliet klonk als een vader die zijn kinderen moet loslaten en ze allemaal nog eens aan de borst drukt. Zo hield hij Vak K nog lang bezet. Een eruptie van kameraadschap in een theater vol doorgetrainde politici.
Ook aan de interruptiemicrofoon valt hij soms op door zijn menselijkheid. Zoals de keer dat hij met een brok in de keel het woord nam in het MH17-debat dat was aangevraagd door de oppositie.
‘Dit gaat over de moord op een paar honderd Nederlanders. Laten we daar nou eens plenair met elkaar over spreken. Ik steun het verzoek dus,’ zei Van Vliet geëmotioneerd. Maar ook bij minder zwaarmoedige zaken klinkt er altijd wel een trilling.
De parlementariër – een terriër die zaken graag grondig uitpluist en met zijn enquêtecommissie een ‘motie van lof’ aan de broek kreeg – lijkt altijd zijn hart mee te torsen. Het heeft totaal geen politieke betekenis. Het is gewoon vertederend. Net als de dierenfoto’s op het twitteraccount van Van Vliet.