Volgens de Franse politie worden de migranten in Calais opgejut om geweld te gebruiken tegen politieagenten door linkse extremisten. Wie zijn deze figuren en waarom doen zij dat?
Gilles Debove van de Franse politievakbond Unité SGP-Police FO weet het zeker: de acties van migranten in Calais zijn zo georganiseerd, dat er wel een bepaalde groepering achter moet zitten. ‘Ik heb nog nooit zo’n georganiseerde sit-in gezien. Dit wordt niet veroorzaakt door mensensmokkelaars die discreet willen blijven, maar door extreem-linkse elementen die hier migranten manipuleren in naam van hun ideaal van een land zonder grenzen en politie,’ zei Debove donderdag tegen The Telegraph.
No Borders
De politieman doelt op activisten van het No Border(s) Network. Dit is een netwerk van onderliggende clubs, groeperingen en individuen die elkaar vinden in een bepaald anarchistisch vrijheidsideaal.
Het netwerk ontstond in 1999 in Groot-Brittannië, maar heeft intussen afdelingen in verschillende landen in West-Europa. De activisten van No Border(s) laten zich geregeld horen in het openbaar tijdens demonstraties of zogenoemde ‘No Border Camps’. Ook in Nederland laten de activisten zich geregeld zien, veelal in de buurt van uitgeprocedeerde asielzoekers. ‘Geen mens is illegaal’ is een veelgehoorde kreet onder de activisten die nauw verbonden zijn met de illegalen die zich hebben verenigd onder de naam ‘We are here’.
Aan de schandpaal
No Border roept zelf niet op tot geweld, maar op de website is een document te vinden met de naam ‘De Schandpaal’ waarop privé-adressen en telefoonnummers zijn te vinden van personen die in de ogen van No Border ‘fout’ zijn. Dit zijn bijvoorbeeld ondernemers die diensten of producten leveren aan detentiecentra of de IND.
Deze personen worden geregeld lastiggevallen, geïntimideerd of krijgen te maken met bekladdingen op de muren. Daarnaast worden er acties uitgevoerd om uitzetting van illegalen te voorkomen. Uitgezette asielzoekers worden bijvoorbeeld geadviseerd om in hongerstaking te gaan of om zich flink te misdragen waardoor transport onmogelijk is.
Laffe typetjes
Dat de groep op weinig sympathie mag rekenen onder politici die verantwoordelijk zijn voor het asielbeleid mag duidelijk zijn. Oud-staatssecretaris van Justitie Fred Teeven (VVD) omschreef de activisten van No Border in De Telegraaf als ‘laffe typetjes die lekker anoniem met hun sjaaltje voor de mond en het mutsje over het hoofd zo veel mogelijk onzichtbaar wettelijke besluiten proberen te dwarsbomen door individuele werknemers lastig te vallen’.
Voormalig minister van Integratie, Immigratie en Asiel, Gerd Leers (CDA) kreeg verschillende keren te maken met No Border of daaraan gerelateerde groeperingen. Hij zei eerder in Elsevier: ‘Het zijn mensen die zich heel slim nobeler voordoen dan ze zijn. Er zijn genoeg groepen die op vreedzame wijze strijden voor de rechten van asielzoekers, denk aan religieuze genootschappen. Er is daardoor een camouflerende motivatie die groepen als No Border kunnen gebruiken. Daarmee doen ze alsof ze opkomen voor de zwakke migrant. Maar het blijven mensen die op de een of andere manier een soort innerlijke onvrede hebben, die hun eigen leven niet geregeld krijgen en een soort afschuw hebben van de huidige samenleving, waarin ze niet kunnen meekomen.’
RaRa
Het is geen verrassing dat Nederlandse activisten van No Border af en toe verwijzen naar Revolutionaire Anti-Racistische Actie (RaRa). Eén van de meest fanatieke activisten, Joke Kaviaar, in werkelijkheid Joke Kuyt, roept in haar omstreden pamflet ‘RaRa, wiens rechtsorde is het’ op om de groepering weer nieuw leven in te blazen. Ze vraagt de nieuwe generatie ‘op te staan’ en ‘de fakkel van RaRa over te nemen’. Want, zo betoogt Kaviaar, ‘een affikkend bedrijfspand is geen geweld, het is het begin van gerechtigheid’.
‘Dwars liggen’ lijkt dan ook de grootste motivatie te zijn van de No Border-activisten.
Leers, die ook werd bedreigd en wiens huis werd beklad, zegt daarover: ‘Ik kom dergelijke activisten in Limburg en Maastricht ook weleens tegen. Soms reik ik een concrete oplossing aan, maar daarin zijn ze niet geïnteresseerd. Want met oplossingen ontneem je hun een platform om reuring te maken. Dan vraag ik me soms af: zijn ze nu echt geïnteresseerd in het ideaal, of willen ze vooral herrie schoppen?’ De AIVD betitelt No Borders sinds 2009 als ‘extremisten die zich schuldig maken aan intimidaties en bedreigingen’.