Het is ironisch dat sommige Turkse Nederlanders nadruk leggen op het Turk-zijn van een kind. Het niet-Turkse Nederland moet multicultureel zijn, maar het Turkse Nederland moet monocultureel zijn.
Turkije heeft een uitstekende diplomatieke dienst. Turkse diplomaten staan bekend om hun professionele houding. Ook zijn ze zeer alert en weten wanneer iets moet worden gedaan en gezegd.
Natuurlijk staat de diplomatieke dienst van Turkije onder druk van de regerende AK-partij om zich hier en daar activistisch te gedragen. Maar daartegen proberen ze weerstand te bieden.
Rotterdam
Premier Recep Tayyip Erdogan is donderdag voor een officieel bezoek in Nederland. Gisteren werd bekend dat de Turkse premier niet naar Rotterdam gaat. Hij zou daar de zogenaamde islamitische universiteit (het is geen echte universiteit) toespreken.
De Rotterdamse woordvoerder van die islamitische vereniging (de zogenaamde universiteit) verklaarde: ‘We hebben gisteren van de ambassade gehoord dat het bezoek niet doorgaat, maar niet gehoord wat de reden is.’
Waarom hebben de Turkse diplomaten Erdogan met succes afgeraden om naar Rotterdam te gaan?
Kabaal
Turkse media hebben een enorm kabaal gemaakt over de negenjarige Yunus die bij christelijke lesbische pleegouders woont. Yunus woont daar op last van de rechter, wegens mishandeling en verwaarlozing door de ouders.
Yunus was vijf maanden oud toen hij werd overgeplaatst. Nu is hij negen jaar oud. Ook de regering Erdogan en zijn partij in het Turkse parlement hebben zich bemoeid met Yunus.
De Erdogan-gezinde media deden de rest van het werk door een demoniserende campagne te beginnen over de Nederlandse jeugdzorg.
Kern
De kern van de campagne in de Turkse media is: de Nederlandse staat haalt Turkse kinderen weg bij hun familie en laat ze opvoeden door verderfelijke homo’s en lesbiennes met een christelijke achtergrond.
Ze willen aantonen dat de Nederlandse overheid twee misdaden pleegt: ernstige aantasting van de Turkse identiteit en van de islamitische identiteit en opvoeding.
Van verschillende kanten zijn Turken opgeroepen om in Rotterdam te demonstreren. Het bezoek van Erdogan zou worden gebruikt om te protesteren tegen de Nederlandse jeugdzorg.
Ottomaanse rijk
Intermezzo. Een aantal Turkse media verwart kennelijk het Ottomaanse rijk met de Nederlandse jeugdzorg. Het Ottomaanse islamitische kalifaat nam bij elk veroverd gebied een aantal kinderen van de oorspronkelijke christelijke bewoners mee als slaaf.
Van deze kinderen werden moslims gemaakt.
En uit deze groep van nieuwe jonge moslims werd een soort elitekorps van slaven samengesteld, het Janitsarenkorps. Omdat ze geen directe familie hadden in het Ottomaanse rijk, waren ze loyaal en betrouwbaar. Deze ontvoering van christelijke kinderen was vanuit het perspectief van de islamitische kalief een legale daad.
Turkse media moeten niet vanuit hun eigen historische achtergrond andere landen gaan beoordelen. Voor alle duidelijkheid: de Nederlandse jeugdzorg ontvoert niemand, en niemand wil hier een Janitsarenkorps oprichten.
Aantasting
Wat is het kernbezwaar van de Turken tegen de Nederlandse jeugdzorg? De aantasting van de Turkse identiteit. Maar is dat ook een belang dat de rechter in acht moet nemen bij het vaststellen en zoeken naar een aanvaardbare omgeving voor een kind?
In principe niet. Het is niet aan de rechter om vanuit een cultureel of theologisch gezichtspunt vast te stellen wat een Turk of een moslim is. Bovendien is, als het om een kind van vijf maanden gaat, de culturele achtergrond totaal irrelevant.
Het zou anders zijn als het kind alleen Turks spreekt, dan is de Turkse taal van belang bij het scheppen van een vertrouwde omgeving. Maar dan moeten er ook voldoende Turkse pleegouders beschikbaar zijn.
Ironisch
Het is ironisch dat sommige Turkse Nederlanders nadruk leggen op het Turk-zijn van een kind. Waarom is dat ironisch? Omdat zij in een andere situatie vurig pleitbezorger zijn van het multiculturalisme en mixculturen. Wie de nadruk legt op het Turk-zijn, denkt in monoculturele termen. Grappig: de Turkse multiculturelen, die eigenlijk monocultureel denken.
Het niet-Turkse Nederland moet multicultureel zijn, maar het Turkse Nederland moet monocultureel zijn.
DNA
Nogmaals de vraag: hoe kan een kind van vijf maanden besef hebben van Turkse normen en waarden? En wie bepaalt dat hij een Turk wordt, of een Turk is? Is dat een bloedkwestie of een DNA-bepaling? Hebben de Turken een ander soort DNA dan de rest van de mensheid?
Als dit, buiten de formele juridische procedure, het geval is, dan is het Turk-zijn een onveranderlijk aangeboren metafysisch dan wel biologisch fenomeen. En dan zit je in de sfeer van rassentheorieën uit de eerste helft van de twintigste eeuw.
Geestige tekst
Mijn geliefde Turkse schrijver Aziz Nesin (1915-1995) zou nu een zeer stevige en geestige tekst hebben geschreven als antwoord op de vraag hoe een pasgeboren kind een Turk kan zijn. Jammer dat hij niet meer leeft.
De Turk als burger van Turkije en drager van de Turkse republiek met bepaalde waarden en normen is ongetwijfeld een maatschappelijke en juridische categorie. Maar mensen met een aangeboren kenmerk, namelijk Turk-zijn? Die ken ik niet.
Het aangeboren kenmerk van Turk-zijn bestaat niet. Nesin zou eraan hebben toegevoegd: een aangeboren Turkse ezel bestaat wel.
De eeuwige Turk bestaat niet, echt niet!