Shell is de gedroomde vijand voor Greenpeace. Maar de actiegroep gaat schijnheilig te werk en vliegt compleet uit de bocht bij de protesten tegen olieboringen in het poolgebied. Laten we blij zijn dat er überhaupt naar olie wordt geboord.
De acties van Greenpeace worden met de dag merkwaardiger. Donderdag werd een nieuw dieptepunt bereikt.
Actievoerders van de organisatie beklommen het kantoor van Shell in Rotterdam en hingen daar een grote foto op van Faiza Oulahsen, de kittige activiste achter Russische tralies. Met de begeleidende tekst: ‘This is the price of arctic oil.‘
Vrijwel alles is mis aan deze actie. In de eerste plaats heeft Shell niets te maken met het opsluiten van deze actievoerders. Als Greenpeace per se wil protesteren dan moet het bij de Russen aankloppen.
Risico’s
Een voormalige kapitein van een Greenpeace-schip schreef enkele weken geleden in de Volkskrant dat Greenpeace op basis van eerdere ervaringen zo goed als zeker wist dat de dertig actievoerders achter Russische tralies zouden belanden.
Als de man gelijk heeft, en hij kan het weten, dan hoopte Greenpeace dat er met het beeld van mevrouw Oulahsen achter de tralies meer aandacht zou komen voor de risico’s van boren in het poolgebied. Dat mag, maar is het wel bizar om een protest op te tuigen wanneer dat lukt: help, we zijn erin geslaagd om onze jongens en meisjes in de Russische bak te krijgen!
Shell is de gedroomde vijand voor Greenpeace, zo weten we uit het verleden, Weet u nog dat de actievoerders protesteerden tegen het afzinken van het olieplatform Brent Spar en tegelijkertijd in het geniep ver weg een van hun eigen schepen lieten zinken – iets waar alleen Elsevier ooit over heeft geschreven?
Kaarslichtje
Er was één probleem voor Greenpeace: Shell boort helemaal niet in het Russische poolgebied. Gazprom wel. De actie van Greenpeace richt zich toch tegen Shell, omdat Shell soms samenwerkt met dit Russische bedrijf. En Gazprom, zo zei een woordvoerder van Greenpeace, ‘schendt de mensenrechten’. Lees: Gazprom schendt de rechten van onze actievoerders.
Maar wie doet dat? Greenpeace zelf natuurlijk, dat heeft zitten duimen dat mevrouw Oulahsen en de haren zouden worden opgepakt.
Ten slotte: laten we blij zijn dat er nog bedrijven zijn die naar olie boren. Als we afhankelijk zouden zijn van de molens van Greenpeace, moeten we negen maanden per jaar bij een kaarslichtje zitten.