Dat de rechter dinsdagavond na een kort geding publicatie van de verklaringen van kroongetuige Fred Ros verbood, is begrijpelijk. De ‘Ros-tapes’ zijn niettemin spannend leesvoer.
De ontboezemingen van Fred Ros geven een ontluisterend beeld van het leven van een beroepscrimineel. Indien nodig gebruikt hij zijn stevige postuur en grote mond om mensen zwaar onder druk te zetten. Over zijn eigen rol bij het organiseren van (pogingen tot) liquidaties lijkt Ros openhartig, al laat hij duidelijk niet het achterste van zijn tong zien.
Dankzij de verklaringen van Ros is de kans groter dat de opdrachtgevers van diverse liquidaties niet langer de dans ontspringen. Hij noemt in dat verband Dino Soerel, Ali Akgün en Willem Holleeder.
Vooral met Soerel en Akgün had hij naar zijn zeggen intensief contact. Soerel noemde hem vorige maand in de rechtszaal een ‘aantoonbare leugenaar’. Akgün ontbrak, maar sprak in een brief over ‘die kroonleugenaar’.
Doorgezaagd
Het is begrijpelijk dat de rechter publicatie van de Ros-tapes op dit moment schadelijk vindt voor de waarheidsvinding. De verklaringen moeten nog op allerlei manieren tegen het licht worden gehouden en dat dient te gebeuren bij de raadsheer-commissaris en in de rechtszaal. Op 4 en 6 november wordt Ros op zitting voor het eerst stevig doorgezaagd.
Aan het einde van zijn ‘biecht’ zegt Ros dat hij al langer uit het milieu wilde stappen. Hij had al heel wat jaren achter de tralies gezeten en kreeg van de rechter in de Passagezaak dertig jaar. Dit was het moment om een deal te sluiten.
Auto’s en vrouwen
In vrijheid bestond zijn leven voornamelijk uit gerommel met leaseauto’s en vrouwen. Alles draaide om geld. Omdat hij voor zijn luxe levensstijl veel nodig heeft, wierp hij zich zonder gewetenswroeging op als ‘moordmakelaar’. Ros legde naar eigen zeggen de contacten, vergaarde informatie over de doelwitten, regelde uitvoerders, wapens en vluchtwagens.
Zijn verklaringen zijn soms warrig, maar tegelijk ijzingwekkend. Motto: wie met de politie praat, de kluit belazert of anderszins een gevaar vormt voor de ‘organisatie’, moet dood.
Kees Houtman ‘moest eerst’, want die had nog slagkracht. Hij werd voor de deur van zijn huis doodgeschoten op 2 november 2005. Thomas van der Bijl ‘was meer het lulletje van de klas’ en was daarom pas daarna aan de beurt: op 20 april 2006, in zijn café De Hallen in Amsterdam.
Veel te verliezen
Of Ros de waarheid spreekt? Onderdeel van de deal is dat hij naar waarheid moet verklaren, anders vervalt zijn getuigenbescherming. Hij heeft dus veel te verliezen.
Volgens de advocaten hangen zijn verklaringen van leugens aan elkaar. Dat gaat dus spannend worden: weten zij hem te ontmaskeren of krijgen de opdrachtgevers levenslang?
Advocaat Yehudi Moszkowicz, die dinsdag twee uur voor het kort geding werd benaderd om misdaadjournalist Hendrik Jan Korterink – ‘auteur’ van de Ros-tapes – en diens uitgever Just Publishers bij te staan, laat weten dat er nog wordt nagedacht over het instellen van een spoedappèl.
Kern van de zaak is de vraag of kroongetuige Fred Ros de waarheid spreekt, of liegt dat het gedrukt staat. Dat zal de komende tijd blijken.