Antisemitische hooligan verdient geen respect maar een opvoeding

De rapper Appa, oftewel Rachid el Ghazaoui, krijgt ten onrechte een podium van de publieke omroep om zijn grofheid en lompheid te verspreiden. CIDI-voorzitter Esther Voet toont zich heel wat moediger dan deze onbeschaafde extremist.

De weerzinwekkende aanslagen op de redactie van Charlie Hebdo en de Joodse supermarkt brachten het Midden-Oosten naar Parijs. Het Europa van vrijheid, gelijkheid en solidariteit blijkt plotseling een belangrijk doelwit voor mensen die slechts solidair zijn met zichzelf en met een abstractie.

De aanslagplegers wilden de eer van de profeet wreken. Eerwraak op een terroristisch niveau.

Solidariteit met een abstractie is gevaarlijk. Wie zo handelt, voelt zich diep verbonden met de profeet Mohammed en daarmee met Allah. Daarnaast zijn ze vooral op een selectieve wijze solidair met elkaar.

Wreed

Een mooi voorbeeld hiervan is Iran in 2009. In dat jaar gingen miljoenen mensen in Iran de straat op om te protesteren tegen het islamitische regime. Er vielen doden. De Iraanse staat trad buitengewoon wreed op tegen de demonstranten. Arrestanten werden verkracht.

Toch zagen we in Parijs of Amsterdam geen opgewonden niet-Iraanse moslims die zich solidair wilden verklaren met de slachtoffers van de tirannie in Iran.

Tijdens de laatste Gaza-oorlog demonstreerde een groep van voornamelijk Nederlandse moslims in Amsterdam. Daar was ook een rapper bij, met de artiestennaam Appa. Op de Dam schreeuwde Appa zijn solidariteit uit met de mensen in Gaza op een manier die niet gauw kan worden vergeten: ‘We spreken ons uit tegen deze zionisten, maar er wordt met geen enkel woord over gesproken.’

Schermutseling

Een vreemde uitspraak, omdat in de regel de hele westerse media bij een schermutseling tussen Israëliërs en Palestijnen gebiologeerd verslag doen van het conflict. De media besteden te veel aandacht aan het conflict. Wat wil dus deze schreeuwende rapper?

Appa, een gefingeerde naam, zegt vervolgens: ‘Het enige waarover wordt gesproken, is antisemitisme, als je het hebt over deze massamoordenaars en dat is niks meer dan de grootste troefkaart van deze smerige achterbakse laffe hypocriete zionistische lobby, met het CIDI voorop.’

Dit rappertje eist dat de media zijn taal, de scheldwoorden, overnemen.

Appa is gespierd. Hij voelt zich sterk: een man, een woeste woestijnman in een stedelijk gebied.

‘Harteloze heks’

Zijn jihad is terreur met scheldwoorden die hij op een vrouw richt: ‘Esther stink-Voet, je bent een smerig mens, harteloze heks, een smerig mens en een harteloze heks die alles op alles zet om mensen te verdelen en tegen elkaar uit te spelen door antisemitisme te misbruiken, want de oprechte joden kotsen je uit. Zionisten, Wallah gaan jullie deze strijd verliezen, op de lange termijn wint de waarheid, geloof mij.’

Appa heet in werkelijkheid Rachid el Ghazaoui. Esther Voet is directeur van het CIDI. Zij doet niets anders dan op een uiterst beschaafde manier de andere kant van het verhaal presenteren.

De gespierde Rachid denkt anders over vrouwen. Hij zweert op Allah dat degene die misbruik maken van het antisemitisme, zullen verliezen.

Voorouders

En wie gaat er dan winnen? Ja rappertje, taal is de kernactiviteit van de mens: als degenen die misbruik maken van het antisemitisme gaan verliezen, dan winnen kennelijk personen die er wel gebruik, maar geen misbruik van maken. Let op Rachid: degenen die gebruikmaken van het antisemitisme gaan winnen.

Helaas hebben deze krachten één keer in de geschiedenis gewonnen. Daarvan zijn de voorouders van Esther Voet getuige geweest.

Elsevier meldde destijds dat Rachid el Ghazaoui ook zou hebben gezegd: ‘Wij zijn het verzet zoals Hamas het verzet is’ en ‘Fuck de zionisten, fuck de Talmoed.’

Mohammed Bouyeri

De Talmoed heeft niets te maken met de Gaza-oorlog. Wel met het antisemitisme. Ook Abu Zubair, de artiestennaam van Mohammed Bouyeri, verwees in de brief die hij op het lijf van Theo van Gogh prikte, naar de Talmoed.

Daarmee wilde hij bewijzen dat de ‘smerigheid’ van Joden blijkt uit hun Talmoed. Hij citeerde uit de Talmoed om te bewijzen dat de burgemeester van Amsterdam (van Joodse afkomst), de regering en de VVD-leider (Jozias van Aartsen) niet deugen omdat ze de verwerpelijke ideologie van de Talmoed aanhangen.

Grofgebekt

Rachid gebruikt het woord ‘smerig’ verscheidene keren, omdat hij vanuit zijn opvoeding en zijn geloof een onderscheid dient aan te brengen tussen het reine en het onreine. Uitgerekend dit kereltje krijgt ten onrechte een podium van de publieke omroep om grofheid en lompheid te verspreiden.

Terwijl hij niets verdient. Hij is niets: geen kunstenaar, geen musicus, geen wetenschapper, geen opiniemaker en beslist geen intellectueel. Een grofgebekte figuur, dat is hij. Waarom laat de publieke omroep, in het programma Jouw vrijheid, mijn vrijheid, de Nederlandse equivalenten – extreem-rechts en neonazi’s – niet aan het woord?

Ook zij vertegenwoordigen bepaalde gevoelens in de samenleving. Ook zij hebben hun eigen rappers!

Moedige vrouw

De onbeschaafde extremist vraagt ons dankzij het geboden podium van de publieke omroep om respect op te brengen voor hem en de islam. Een onbeschaafde figuur vraagt respect! Rachid is in de war.

Ik zal hem wakker maken: ik heb respect voor Esther Voet. Zij heeft ondanks alle adviezen van de autoriteiten geen aangifte gedaan tegen Rachid el Ghazaoui, terwijl diens uitlatingen strafbaar zijn.

Hooligan Appa heeft mazzel gehad. Dankzij een moedige vrouw, Esther Voet, hoeft hij niet een paar dagen in de gevangenis door te brengen.

Het zou Rachid een doorn in het oog zijn dat een vrouw meer moed en vastberadenheid toont dan een gespierde hooligan! Appa is een hooligan en hooligans verdienen geen respect, maar een echte opvoeding.