Beste RaRa-verdachten van toen: zeg eens iets. Leg verantwoording af over je daden. Zwijg niet zo laf.
Ze verfoeiden de rechtsstaat, maar mogen maar wat blij zijn met diezelfde rechtsstaat. Negen van de tien RaRa-verdachten die op 11 april 1988 werden aangehouden, kwamen al snel vrij wegens onvoldoende bewijs, hoewel bij sommigen van hen wel héél verdachte spullen lagen.
De tiende, René Roemersma, werd veroordeeld maar kreeg in hoger beroep zoveel strafvermindering dat hij direct vrij kwam.
Die strafvermindering had hij te danken aan een onbegrijpelijk juridisch dispuut over de rol van de rechter-commissaris bij huiszoekingen. Al het bewijsmateriaal dat was verzameld bij de huiszoeking werd onrechtmatig verklaard – en dus kwam één van de grootste terroristen die naoorlogs Nederland heeft gekend vrij. Met dank aan die ‘fascistische’ rechtsstaat.
Het is lang geleden. De eerste aanslag die RaRa claimde, op groothandel Makro in Duivendrecht, was op 17 september 1985. Bijna 30 jaar geleden dus. De RaRa-aanslagen die volgden, de laatste in 1993, schokten Nederland.
‘Privézaak’
De verdachten, toen overwegend twintigers en dertigers, zijn nu vijftigers en zestigers. In hun claimbrieven en via de pleidooien van hun advocaten waren ze héél goed in het ter verantwoording roepen van anderen. Die deugden niet. Zij wel.
In zelfkritiek zijn ze nog altijd slecht, mag je dertig jaar na dato wel vaststellen. Roemersma heeft pas een paar jaar geleden schoorvoetend over zijn RaRa-verleden gesproken. Andere verdachten van toen zwijgen als het graf, of doen het af als een ‘privézaak’.
Dat is het niet. Het is eigentijdse geschiedenis – een van de schokkendste hoofdstukken daarin nog wel. Beste RaRa-
verdachten van toen: zeg eens iets. Leg verantwoording af over je daden. Zwijg niet zo laf.
Elsevier nummer 30, 25 juli 2015