Vaak zijn daders van terreurdaden in Europa bekend bij veiligheidsdiensten. Maar het verzamelen van namen van jihadisten zonder daar effectieve maatregelen aan te koppelen, is tijdverspilling.
Frankrijk is door het oog van de naald gekropen. De mislukte aanslag in de Thalys van Amsterdam naar Parijs was bedoeld om een bloedbad aan te richten. Het mislukken van de aanslag redde de levens van tientallen onschuldige burgers.
De terroristische aanslag is mislukt dankzij de moed van een aantal passagiers. Toevallig zaten op dat moment in de Thalys ook een paar Amerikaanse militairen die zonder enige aarzeling overgingen tot de arrestatie van de terrorist.
Stanleymes
De 26-jarige Marokkaan Ayoub El Kahzzani is volgens de Spaanse krant El País in 2014 van Spanje naar Frankrijk verhuisd. Ook zou hij een teruggekeerde Syriëganger zijn.
Kennelijk wisten de autoriteiten dat hij tot de kring van de radicale islam behoort. El Kahzzani was behoorlijk bewapend: een Kalasjnikov, een stanleymes en ook nog een handwapen.
Hij had volgens de Franse politie negen patroonhouders bij zich. Daardoor kan er geen twijfel bestaan over de bedoeling van deze terrorist: het aanrichten van een massaslachting.
Ook was hij daarmee in staat om de passagiers van een deel van de trein te gijzelen om vervolgens met de Thalys naar Parijs te gaan. Frankrijk zou weer voor een paar dagen in de greep komen van het islamitisch terrorisme. Burgermoed voorkwam een nachtmerrie.
Gevoelig punt
De verleiding is groot om de veiligheid van de staat en daarmee de Europese samenleving gedeeltelijk aan de burgers te gaan overdragen. Natuurlijk mogen en moeten burgers indien mogelijk gewelddadig optreden tegen een terroristische dreiging.
Maar het gebruik van geweld in de strijd tegen het terrorisme is in de eerste plaats de taak van de overheid. Privatisering van geweld in de strijd tegen het terrorisme is geen wenselijke ontwikkeling.
Hier komen we bij een gevoelig punt: de overheid kan niet overal zijn. Hoe moet het nu verder?
Trieste mededeling
De media berichten dat de Europese anti-terreurautoriteiten Ayoub El Kahzzani al in het oog hielden vanwege zijn jihadistische overtuiging. Dit is eigenlijk een trieste mededeling. De meeste islamitische terroristen die in het afgelopen decennium in Europa terreurdaden pleegden of wilden plegen waren bekend bij de veiligheidsdiensten.
De moordenaar van Theo van Gogh, de daders van Charlie Hebdo, de dader van Toulouse (die joden vermoordde) et cetera. Probleem is dat de Europese overheden niet over voldoende manschappen beschikken om alle jihadisten 24 uur per dag te kunnen volgen of schaduwen. Er zijn te veel radicale moslims in Europa.
Zzp’er
Als u ervaring hebt met het politiewerk, dan kunt u nu als een zzp’er waar dan ook in Europa aan de slag voor de veiligheidsdiensten of politie. Ze komen mannen en vrouwen te kort om de jihadisten in de gaten te houden. Dit is een ernstig ontspoorde toestand en het kan tot ongelukken leiden.
In werkelijkheid is het onmogelijk om een grote groep van mensen op controleerbare wijze langdurig te volgen of te schaduwen. Dat kan alleen wanneer de westerse democratieën zichzelf willen opheffen en transformeren in een DDR-achtig regime.
Jihadgebieden
Er zijn andere maatregelen mogelijk, op zich niet in strijd hoeven te zijn met de democratische beginselen. Zo kun je de Europese jihadisten op basis van de beschikbare gegevens in verschillende groepen opdelen.
De gewelddadigste figuren die uit jihadgebieden terugkomen, moeten gewoon worden aangehouden wegens deelname aan terroristische organisaties. Ik gebruik hier het woord jihadgebieden omdat het niet alleen om Syrië gaat. De Taliban in Afghanistan, de Taliban in Pakistan, Al-Shabab in Somalië, Boko Haram en Al-Qa’ida-groepen overal.
Helaas gebeurt dit niet. Ook vind ik dat deze groep van personen onmiddellijk in aanmerking komt voor denaturalisatie en uitzetting.
Gebiedsverbod
Alle andere categorieën kunnen onder verschillende administratieve maatregelen vallen: het gebiedsverbod (zoal vliegvelden, media, plaatsen waar zich bedreigde personen bevinden, enzovoort), het verbod om het openbaar vervoer te gebruiken, het dragen van een enkelband, verplichte periodieke melding bij de politie, et cetera.
Deze administratieve maatregelen zouden op grond van ambtsberichten van de diensten kunnen worden genomen. Ook zouden ze een keer per jaar door de rechter of een speciale rechterlijke commissie moeten worden getoetst.
Tijdelijke wet
Deze administratieve maatregelen kunnen bij tijdelijke wet worden geregeld. En het parlement moet de bevoegdheid krijgen om elke twee jaar over de voortzetting en de noodzaak van deze wet te beslissen.
Het is geen structurele maar een tijdelijke maatregel in de strijd tegen het islamitisch terrorisme. Deze maatregelen zijn effectiever en meer verantwoord dan het privatiseren van geweld of een transformatie in een DDR-achtig regime.
Tijdverspilling
Het verzamelen van namen van jihadisten en informaties over de jihadisten zonder dat daaraan effectieve maatregelen worden gekoppeld, is in feite tijdverspilling.
Het is aan de Europese volksvertegenwoordigers en overheden om daarnaast ook de noodzakelijke maatregelen te nemen in de strijd tegen het terrorisme.
Ook het Nederlandse parlement beseft onvoldoende dat er meer maatregelen moeten worden genomen in de strijd tegen het jihadisme.