Geert Wilders wil dit weekend naar Israël. Het wordt een omstreden reis – tenminste, als die doorgaat. Vier vragen.
1. Wat is er aan de hand?
Van zondag 8 tot dinsdag 10 december wil de PVV-leider Israël en de bezette Palestijnse gebieden bezoeken. Maar nu de coalitie is verwikkeld in besprekingen over de onderwijsbegroting, is het de vraag of Wilders gaat. Als leider van de grootste regeringspartij leidt hij de gesprekken met de oppositie.
2. Wat vindt het kabinet van zijn reisplannen?
Het uitlekken van de plannen leidde tot de vraag of Wilders als een soort diplomaat zomaar politici kan bezoeken. Het kabinet zag er geen probleem in, in elk geval niet naar buiten toe. ‘Wij kunnen hier allemaal wat van vinden, maar het staat de heer Wilders vrij om naar Israël toe te gaan,’ zei premier Dick Schoof. Ook minister van Buitenlandse Zaken Caspar Veldkamp (NSC) liet weten dat parlementariërs over hun eigen reizen gaan.
3. Waarom is Wilders zo dol op Israël?
Wilders reisde heel wat af. Egypte, Syrië, Iran, Tunesië, Turkije, Cyprus en de Verenigde Staten waren enkele bestemmingen. In Amerika komt hij nog erg vaak, en wist hij jaren geleden financiers te vinden voor zijn ledenloze en dus subsidieloze partij. Maar het vaakst, al vele tientallen keren, ging hij naar Israël. In ‘de enige democratie in het Midden-Oosten’ heeft hij veel vrienden en kent hij de belangrijkste staatslieden.
De liefde dateert van zijn jeugd, toen hij in los-vaste baantjes werkte. Dat Israël onder dezelfde dreiging leeft als Wilders, die in zijn twintigjarige strijd tegen de islam niet zonder bewakers op straat kan, vergrootte zijn liefde voor het land. Hij twijfelt er niet aan dat het land het recht heeft zich te verdedigen tegen Hezbollah en Hamas. Behalve tegen die terreur verzet Wilders zich tegen het antisemitisme. Dat deed hij al in een tijd dat er verder in Nederland amper aandacht voor was.
4. Hoe denkt Wilders over Benjamin Netanyahu ?
Het arrestatiebevel van het Internationaal Strafhof in Den Haag tegen de Israëlische premier zorgde voor ongemak. Minister Veldkamp zei onmiddellijk dat Nederland Netanyahu zou arresteren als hij voet op Nederlandse grond zou zetten. Wilders vind dit de omgekeerde wereld. Netanyahu verdient volgens hem geen aanhouding maar steun, als bondgenoot wiens land in een existentiële crisis verkeert. Een staaltje dualisme dat past bij het etiket ‘extraparlementair’, zoals de coalitie van PVV, VVD, NSC en BBB zichzelf aanvankelijk noemde.
Dat Veldkamp 27 november op Schiphol wel de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Abbas Araghchi begroette, ging er bij Wilders dan ook niet in. ‘Netanyahu is taboe, maar de minister van BuZa van Iran – hoofdsponsor van Hamas en Hezbollah, van het land waar politieke tegenstanders en vrouwen zonder sluier massaal worden opgesloten en opgehangen – wordt met een glimlach ontvangen op Schiphol,’ reageerde hij op X.