Pieter Omtzigt is min of meer heilig verklaard. Maar zijn klaagzang over het CDA toont veel wrok en eigendunk en weinig bindend vermogen. De kans lijkt klein dat de overspannen solist een succesvolle verzetsbeweging van de grond krijgt, schrijft Gerry van der List.
Bij het CDA liep het afgelopen jaar duidelijk niet alles op rolletjes. Maar de leden kunnen terugblikkend in elk geval over één ding blij zijn: ze hebben gelukkig niet Pieter Omtzigt tot lijsttrekker uitgeroepen. Het Kamerlid raakte door zijn normale werkzaamheden al overspannen, dus het leiden van een partij tijdens een verkiezingscampagne was ongetwijfeld helemaal te veel gevraagd. Het was al een veeg teken dat hij begon te huilen toen hij te horen kreeg dat hij de strijd had verloren van Hugo de Jonge.
Meer over dit onderwerp: Omtzigt verlaat CDA. Hoe nu verder?
Zijn overwerktheid heeft misschien te maken met de promotie van zijn boek. Daaraan besteedde hij meer tijd dan aan het, volgens het mooie ‘zij aan zij’-motto van het CDA, campagne voeren voor zijn partij. Omtzigt leek altijd al meer bedreven in het soleren dan in het samenwerken. Curieus bijvoorbeeld was dat hij, nummer twee op de lijst, vlak voor de verkiezingen de VVD-leider uitnodigde voor een persoonlijk debat. Begrijpelijk dat Mark Rutte deze soloactie niet honoreerde.
Omtzigt meet zijn verdiensten graag breed uit
Zijn burn-out dwingt Omtzigt tot rust. Toch heeft hij de energie gevonden om een lange, allesbehalve rustige klaagzang te produceren over het CDA in het algemeen en in het bijzonder over al het onrecht dat hem door zijn partijgenoten zou zijn aangedaan. Vreemd eigenlijk dat de boze Tukker pas afscheid nam van zijn partij toen zijn noodkreet uitlekte.
Laden…
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Wilt u opnieuw inloggen