Volt kwam in de belangstelling omdat je daar nog wel eens ideeën hoorde die níet eerst langs de afdeling communicatie zijn gegaan, schrijft Constanteyn Roelofs. Maar met de zaak Gündoğan schiet de partij in een communicatiekramp.
Op een onbewaakt moment heb ik wel eens het grapje gemaakt dat Volt het best te begrijpen valt als de ‘salafistische tak van D66’. Dezelfde ideeën en hoogopgeleide types met onduidelijke praatbanen (veel vinkjes, ook), maar dan nóg een tandje extremer. Nog meer Europa, nog meer dwepen met start-ups, nog meer woke. Aan dat rijtje kunnen we nu toevoegen dat de partij nóg meer dan D66 een ideeënarme woordvoerderspartij is waar de marketing- en communicatieafdeling het nog meer voor het zeggen heeft dan bij D66. En dat zegt wat.
Wekelijks verkent historicus Constanteyn Roelofs (1989) de tragikomische tegenstrijdigheden in economie en maatschappij.
Kamerlid en mediageniek boegbeeld Nilüfer Gündoğan werd namelijk zonder pardon geschorst nog vóórdat er een rel in de media was over ‘grensoverschrijdend gedrag’. Wat dat gedrag dan was, dat kwam ze zelf niet te weten en ook de ‘Q&A’ die de partij naarbuiten bracht, helderde maar weinig op. Maar de partij nam, om ‘negatieve beeldvorming’ te voorkomen de vlucht naar voren en stelde Gündoğan op non-actief.
Gündoğan is een temperamentvol type
We moesten het achteraf doen met geruchten over dat ze in het weekeinde naar medewerkers zou bellen en af en toe tegen medewerkers zou uitvallen. Nou, big deal hoor, als we binnen een week in de ophefmolen ongewenst gedrag al hebben zien afglijden van seks met minderjarigen tijdens narcistische televisieprogramma’s naar bot managersgedrag dat je elke week op bedrijventerreinen en kantorenparken door heel Nederland ziet. Als je mensen al niet meer boos in het weekeinde mag bellen, kunnen alle shiftleiders van de Albert Heijn wel inpakken.
Ook mag het voor de parlementaire pers geen geheim zijn dat Gündoğan een temperamentvol type is – maar als temperament nou ook al niet meer mag in de politiek, houden we alleen maar gedrilde types over als Sophie Hermans, en dan wordt het wel heel erg saai voor ons op de perstribune.
Mores van het communicatiebureau heeft de overhand
Toch is dat wel waar de Nederlandse politiek chronisch aan lijdt: de eeuwige saaiheid en veiligheid van overgecommunicatiemanagerde partijen als D66. Het zijn juist de challengers als Volt die in de belangstelling komen omdat je daar nog wel eens ideeën hoort die níet eerst langs de afdeling communicatie zijn gegaan. Ik hoor van veel D66-stemmers die de overstap naar Volt overwegen (bijvoorbeeld voor de aankomende gemeenteraadsverkiezingen) dat Volt op een of andere manier ‘echter’ overkomt dan D66, niet in de laatste plaats omdat de partij op sommige punten ideologische ballen durft te tonen.
Lees ook dit interview met Laurens Dassen: ‘Het idee achter Volt is zo volstrekt logisch’
Gündoğan scoort ook met haar felle présence in het debat. Maar die hoop op een ‘echter’ D66, zeggen ze, bleek toch ijdel, nu ook daar de mores van het communicatiebureau de overhand blijken te hebben en de angst voor een rel zo groot is dat het gevaar nog voor de rel is losgebarsten, geïsoleerd en uitgesloten wordt.
Enfin. Door vanuit deze communicatiekramp zo snel, hard en raar te reageren, heeft nu de partij net zo’n groot probleem als Gündoğan: wie wil er nou bij een partij waar je zonder pardon en zonder opgaaf van reden op non-actief kan worden gesteld?