Dat er gevangenisstraffen tot tien jaar zijn geëist tegen de drie hoofdverdachten van de doodslag op Carlo Heuvelman vorig jaar juli op Mallorca, is begrijpelijk. Met hun vrienden maakte het drietal zich volgens justitie schuldig aan buitensporig geweld. Daarna weigerden zij opening van zaken te geven. Goed dat de officier van justitie stevig uitpakt, vindt Gerlof Leistra.
In de nacht van 13 op 14 juli ging een groep vrienden uit Hilversum zich op Mallorca onder invloed te buiten aan extreem geweld. Die avond en nacht waren ze alleen maar uit op vechten met passanten. De 27-jarige Carlo Heuvelman werd nadat hij was neergeslagen nog eens tegen zijn hoofd geschopt en overleed in het ziekenhuis aan zijn verwondingen.
Lees ook: Het was volgens de officier van justitie een wonder dat er die nacht niet meer dodelijke slachtoffers zijn gevallen. Ook twee andere slachtoffers waren op de grond nog eens tegen hun hoofd geschopt.
DNA van Heuvelman op de schoen
De volgende ochtend braken de vrienden voortijdig hun vakantie af en vlogen terug naar Nederland. Hun ouders regelden advocaten en de jongens hielden tijdens verhoren hun kaken op elkaar wie van hen de fatale trappen had uitgedeeld. Op een schoen van één van hen zat DNA van Heuvelman.
Tegen de drie hoofdverdachten was het meeste bewijs, maar zogenaamd niemand kon zich iets herinneren van het fatale geweld tegen Heuvelman. Tijdens de rechtszittingen deden de officier van justitie en de rechters vergeefs een beroep op de verdachten om te vertellen wat er gebeurd was. ‘In de rechtszaal van het geweten is het altijd zitting,’ zei de officier beeldend.
Je was erbij, dus je bent erbij
In het geval van openlijk geweld door een groep verdachten is het voor het opleggen van straf juridisch niet nodig exact vast te stellen wie wat gedaan heeft. De redenering is simpel: je was erbij, dus je bent erbij. Wie niet stopt als het uit de hand loopt, geen enkele poging doet het geweld te stoppen en na afloop de kaken op elkaar houdt, verdient straf.