Honderden doden bij demonstraties voor vrouwenrechten in Iran, een dreigende kernoorlog en oprukkende armoede, maar Nederland is druk met belangrijker zaken. Zo ruimde een dagblad liefst tien pagina’s in voor de ‘burn-outfabriek’ bij De Wereld Draait Door en moest in Leiden een schilderij van de muur wegens een teveel aan ‘witte mannen’. De waanzin regeert, schrijft Philip van Tijn.
Philip van Tijn is bestuurder, toezichthouder en adviseur. Hij schrijft wekelijks een blog over de actualiteit.
In Iran zijn naar schatting minstens driehonderd doden gevallen bij de demonstraties in de afgelopen twee maanden, 21 doodvonnissen uitgesproken bij georkestreerde rechtszaken tegen betogers en intussen heeft het parlement in grote meerderheid opgeroepen tot de executie van alle gearresteerden wegens ‘vijandschap jegens God’. Ik wil niet beweren dat voor dit alles bij ons geen belangstelling is, maar erg diep gaat deze niet, als je in aanmerking neemt wat zich allemaal afspeelt in een van de oudste cultuurcentra van de wereld, en vóór de ayatollahs het meest gemoderniseerde land in de islam-wereld, in handen gevallen van een groepje fanatieke religieuze Middeleeuwers. Een land met niet minder dan 85 miljoen inwoners, ruwweg net zoveel als Frankrijk plus de Benelux.
De opstand en demonstraties worden, met gevaar voor ieders leven, overwegend gedragen door vrouwen, dappere vrouwen, die uit onze westerse wereld bijna uitsluitend steun krijgen van Iraniërs in de diaspora. Onze eigen feministen zijn muisstil en zijn bovendien bezig met iets belangrijkers: de strijd tegen het verbod op hoofddoekjes door vrouwelijke politiefunctionarissen. Want dat het hoofddoekje een symbool van onderdrukking zou zijn, is weer zo’n verzinsel van Geert Wilders of een lookalike. En dat de Iraanse vrouwen de hoofddoekjes massaal afwerpen, komt doordat ze het warm hebben én zijn opgestookt.
‘De burn-outfabriek’ produceert geen burn-outjes
Terwijl de wereld op een aantal plaatsen bijna letterlijk in brand staat, menigeen doodsbang is voor de mogelijkheid van een kernoorlog en armoede in opmars is, hebben wij wel andere, belangrijker, zaken aan ons hoofd. U denkt toch niet dat de Volkskrant in één editie 10 (tien) pagina’s zou spenderen aan één item, als dat niet heel belangrijk zou zijn? Die belangrijkheid wordt al meteen duidelijk gemaakt op de voorpagina, met de aankondiging ‘De burn-outfabriek’.
Lees ook deze blog van Roelof Bouwman terug over Matthijs van Nieuwkerk en anderen
Ik, onschuldig als een pasgeboren lam, dacht meteen dat de Volkskrant een fabriek op het spoor was gekomen, waar burn-outs worden geproduceerd waardoor de hele Nederlandse bevolking op den duur zou worden lamgelegd. Dit natuurlijk onder supervisie van de Russische geheime dienst. Maar de fabriek bleek overdrachtelijk bedoeld: die tien pagina’s behelzen het verschrikkelijke verhaal over het populairste tv-programma gedurende vijftien jaar. Hoe de baas van dat programma, bekroond met alle prijzen en mega-kijkcijfers, vaak boos werd op zijn medewerkers en menigmaal zijn stem verhief of op luide toon zei dat iets wat ze hadden gemaakt, niet deugde.
Die medewerkers waren geen ongeletterde, laagbetaalde, Nepalese arbeiders in Qatar, maar goed van de tongriem gesneden, academisch gevormde, ambitieuze en behoorlijk betaalde jonge mensen. Op verjaarsfeestjes destijds het middelpunt van aandacht en jaloezie maar nu bij de psychiater of psycholoog of zelfs kampend met een PTSS. Erger dus nog dan die ambtenaren die onder voorzitter Khadija Arib hebben geleden.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout