D66-leider Sigrid Kaag waarschuwde afgelopen weekeinde voor een ‘conservatief blok’. De ironie van haar strijd is dat er juist een enorm gat op de conservatieve flank is, schrijft Constanteyn Roelofs. Het blok is er niet, maar het zou fijn zijn als het er was.
Allereerst een volstrekt ongerelateerde opmerking, maar de verkiezing voor de Provinciale Staten en daarmee voor de Senaat is gepland voor de 15de maart. Dat is symbolisch, want de Ides van Maart – zoals de Romeinen de vijftiende van de maand noemden – was de dag dat Julius Caesar een wat onvriendelijke confrontatie had met de Senatoren die van mening waren dat de arglistige krijgsheer iets te comfortabel was geworden in zijn rol als grote veroveraar.
Grote kranten willen er de verkiezingen van Sigrid Kaag van maken
Waar ik het eigenlijk over wilde hebben, is dat de grote kranten van Nederland er vooral, wederom, de verkiezingen van Sigrid Kaag van willen maken. Hoewel ze geen lijsttrekker is voor de Eerste Kamer, nergens verkiesbaar is of überhaupt enige interesse heeft in bestuurslagen kleiner dan die van de Europese Unie, krijgen we voortdurend haar boodschap voorgeschoteld: we moeten ons niet uit elkaar laten spelen, we moeten ons niet gek laten maken door de complotgekkies, et cetera.
Echt veel sympathie voor Kaag heb ik door dit progressieve systeembombardement niet gekregen. In een hallucinant interview met het Algemeen Dagblad mocht de Hillary Clinton van de Lage Landen op het migratiedossier rustig over ‘Harvard-PhD’s voor ASML’ beginnen terwijl het natuurlijk ging over de migratieproblemen door de bizarre ‘asielinstroom’ en de druk op de collectieve systemen van (gestrande) EU-arbeidsmigranten.
In een volstrekt toondoof staaltje ironie vond de minister van D66 in Het Parool dat het ‘niet in het landsbelang’ is om op nieuwe partijen te stemmen. Niet in het landsbelang! Nu is D66 al lang niet meer de partij van Hans van Mierlo die met zijn zwierige kapsel tijdens een grachtenwandeling liep te oreren over het doorbreken van de oude vormen en gedachten, maar om als voormalig uitdager van de macht zó de arrogante regent uit te hangen, dat is wel heel erg kras.
Rechts gaat Rutte op 15 maart verpletteren, dat kan bijna niet anders, schreef Roelof Bouwman in november
Alles rechts van coalitie
zou ‘conservatief blok’ zijn,
maar dat is onzin
Wat ook opvalt, is dat Kaag alles rechts van haar coalitie wegschrijft als een ‘conservatief blok’, zonder dat de betrokken partijen FVD, BBB en JA21 ook maar een moment hebben aangegeven aan blokvorming te doen. Ook zit er ideologisch nogal wat licht tussen de verschillende partijen en is geen van alle partijen expliciet conservatief.
Maar goed, bij D66 lezen ze te veel Amerikaanse websites, dus framen ze alles als een strijd tussen ‘progressives’ en ‘conservatives’. Dus moet er uit het losse zand van een paar populistische partijen maar een conservatieve beweging worden verzonnen. Voor de campagne, weet u wel: D66 werft nog altijd de meeste kiezers door sociale druk uit te oefenen die bestaat uit de verdeling van de wereld in de goeden en de populisten, die tegelijkertijd alles moeten zijn waar D66 tegen is: nationalistisch, imperialistisch, fout op het gebied van gender en ras, en dus, simsalabim, conservatief.
Redacties waar vier op de vijf man GroenLinks stemt geen uitzondering
Door de volstrekte ideologische eenzijdigheid van de Nederlandse media (redacties waar vier op de vijf man GroenLinks stemt, zijn geen uitzondering, blijkt uit een beperkt onderzoek onder mijn bevriende linkse collega’s bij andere redacties) lijkt het trouwens ook alsof conservatisme een atavistische uitzonderingspositie is in plaats van de basishouding van de gewone burger, maar niets is minder waar. Uit het feit dat de gemiddelde Nederlander al tijden centrumrechts stemt, zou je zoiets al kunnen concluderen.
De meeste mensen, of in elk geval minstens de helft, zijn behoudend omdat er eenvoudigweg wat te behouden valt: men woont in historisch gegroeide gemeenschappen met diepe wortels en heeft in de loop der eeuwen een levensstandaard en burgerlijke cultuur ontwikkeld die een sterke traditie van lokaal bestuur heeft. In die zin is de provincie ook een identiteit: Limburg is bijvoorbeeld meer dan een bestuurseenheid om meer windmolens en paddentunnels te bouwen, iets wat D66 niet helemaal lijkt te beseffen.
Lees ook dit omslagverhaal terug met de 100 van Sigrid Kaag: het netwerk van de machtigste vrouw in de politiek
Ironie van Kaags strijd: er is juist een enorm gat op conservatieve flank
De ironie van de strijd van Kaag tegen een ‘conservatief blok’ is dat er juist een enorm gat is op de conservatieve flank: het blok is er niet, maar het zou fijn zijn als het er was. Het CDA weet niet meer wat het met zichzelf aan moet, de post-Pim-partijen hebben het recept ook nog niet gevonden en uit een soort rare combinatie van sociale druk en institutionele factoren trekt het openbare leven hard naar links. Lees daarover maar eens dit belangrijke essay van Ed West, waaruit vooral blijkt dat er niet minder conservatieven zijn, maar dat men gewoon geen zin meer heeft om voor weinig geld in de slangenkuilen van de politiek of de academie z’n tijd te verdoen.
Toch zou dat goed zijn voor de balans. Zelfs De Groene Amsterdammer mist conservatieve denkers en als zelfs die zich zorgen gaan maken, is het menens. Om maar een uitspraak van Kaag te lenen: wij zijn met meer.