In Amsterdam probeert het College van B&W de prostitutie op de Wallen te verhuizen. Het idee om elders in de stad een Erotisch Centrum te openen, zorgt voor stevige ophef. Amsterdammer Philip van Tijn ziet dat er wel meer dingen misgaan in de hoofdstad.
Overal op aarde wordt door de rest van het land continu gefoeterd op de hoofdstad. Daar deugt niets, daar maken ze er een zooitje van, daar vreten ze op wat in de rest van het land moeizaam wordt verdiend, daar trekken ze alle subsidies naar zich toe. En daar blijft het niet bij; want ook is de CO2-uitstoot van een hoofdstadbewoner beduidend groter dan die van alle andere inwoners, om van fijnstof en de ecologische voetafdruk nog maar te zwijgen.
Ik woon op een haar na mijn hele leven in Amsterdam. Kort geleden las ik een interview met een statushouder uit Midden-Afrika, die sinds drie jaar in Amsterdam verblijft en verrukt uitriep: ‘Ik ben een echte Amsterdammer.’ Dus ik ben zeker tot oordelen bevoegd en ik mag mijn stad en het beleid verdedigen. Dat beleid wordt gemaakt door een College van B&W, bestaande uit negen personen (van wie tweederde vrouw, dus ook dat is in orde), van wie er maar drie in Amsterdam zijn geboren. Van de overigen stond het wiegje (géén stijfselkissie!) in Doetinchem, Wassenaar, Enschede of Debdou. Geen wiegje te bekennen in Paramaribo overigens, dus niet helemaal geslaagd voor de diversiteitstoets. O ja, we hebben het over een linkse coalitie, dus over ‘elkaar vasthouden’, ‘solidariteit” en zo.
‘Een manlijke burgemeester zou nóóit “hoerenmadam” zijn genoemd’
Dat bestuur is de laatste tijd veel onrecht aangedaan. Veel publiciteit over het Erotisch Centrum, ook wel Hoerenkast genoemd, waarvoor burgemeester Femke Halsema zich de benen uit het lijf loopt om dat zaadje ergens te planten. Want op de Wallen kan het niet meer: het zuipen en kotsen loopt de spuigaten uit, net als de batchelor parties en de herrie. Bovendien werpt Femke zich op als Beschermvrouw van de ‘sekswerkers’, een benaming die de betrokkenen zelf liever niet gebruiken, omdat de meesten tot prostitutie worden gedwongen. Dapper van Halsema om de buitenwijken in te trekken, naar de drie mogelijke locaties voor een eigentijds, state of the art-, hopelijk onder architectuur gebouwd, Sekspaleis. Drie stampvolle zalen trof ze aan, met nauwelijks één medestander, niet in de twee volksere wijken en niet in het altijd ‘sjiek‘ genoemde Zuid. Halsema was in haar wiek geschoten dat zij, ‘als eerste vrouwelijke burgemeester van Amsterdam’, uitgescholden werd voor hoerenmadam. ‘Dat zou een man nooit zijn overkomen,’ sprak ze bits. Een heel waar woord; ik denk dat deze hoerenloper zou zijn genoemd, ook al is dat vandaag de dag niet zeker.
Wolven inzetten tegen damherten: óók een creatieve oplossing!
Ook was nogal wat te doen over de nieuwe verkeersplannen. De binnenstad wordt vrijwel onbegaanbaar per auto gemaakt, ook voor groepen Amsterdammers als bejaarden, gehandicapten en bewoners van de binnenstad. Maar voor dezen en anderen wordt het openbaar vervoer niet de logische vervanger, want tegelijkertijd worden tramlijnen opgeheven, nadat in de afgelopen jaren al menige halte verdween.
Nog een aardig beleidsvoornemen. In de Waterleidingduinen bij Zandvoort (eigendom van Amsterdam) neemt het aantal damherten steeds verder toe. Ze vreten alles in de wijde omtrek op en hun aantal is minstens een factor 10 groter dan het streefgetal van zes- à achthonderd. Afschieten is de enige remedie, dat weet iedere natuurbeheerder, maar dat vindt iedere natuurminnende stedeling heel erg zielig, ook al gebeurt het wel (vermoedelijk alleen als het erg onweert, dan hoort niemand het). Nu heeft een geniaal brein in de Stopera bedacht dat het een idee kan zijn om wolven in te zetten. Die worden nergens bemind, vreten alom lieve schapen en lammetjes op, dus zet ze maar eens in op de damherten, goed voor hun goodwill!
Niets is wat het lijkt in het Amsterdamse Spiegelpaleis
Deze plannen vonden een slecht, zelfs cynisch, onthaal. Maar als kenner van de stad en het stadhuis kan ik verzekeren dat dit allemaal is ingecalculeerd. De Plannen B liggen al klaar.
Omdat de aanhang van de linkse coalitie toch meer van damherten houdt dan van wolven, gaat dat plan niet door. De damherten worden geconcentreerd in een Damhertenkamp, dat op den duur Artis vervangt, want dierentuinen hebben hun langste tijd gehad in het Nieuwe Denken: moderne slavernij. En de wolven worden nu ingezet om de overlast in het Wallengebied te bestrijden. Op elke toegangsweg en -steeg naar de Wallen komt een wolf als waakhond, die afgericht is om alleen hoerenlopers door te laten.
Dit is een tijdelijke maatregel, want omdat de bereikbaarheid van de binnenstad een stervensproces is, verhuizen op den duur alle bewoners van het Wallengebied – misschien wel het oudste en mooiste stuk Amsterdam – naar elders. Het gemeentebestuur krijgt dan de mogelijkheid van een proef (voor onwetenden: in Amsterdam is een ‘proef’ iets waarvan wordt gezegd het het tijdelijk is, maar dat altijd blijvend blijkt) om alle trottoirs in terrassen te veranderen. De rest van de stad zal spoedig volgen.
Amsterdam zal alleen nog maar toegankelijk zijn voor toeristen. En dankzij die toeristen kunnen de tekorten van het OV worden opgevangen en de Damhertenkamp onderhouden.
Deze tijd vraagt om creatieve oplossingen. En niets is wat het lijkt in het Amsterdamse Spiegelpaleis.