Nu het CDA op een dieptepunt is beland, wordt geroepen om ideologische bezinning. Maar de partij kent diverse intellectuele tradities. Herbronning zal dus niet tot consensus leiden, schrijft Gerry van der List.
De term is in de politiek onlosmakelijk verbonden met het CDA: herbronnen. De christen-democraten kijken af en toe naar hun geestelijke inspiratiebronnen, in de hoop daaraan richtsnoeren te kunnen ontlenen voor de actuele politieke praktijk. Ze wekken ook graag de indruk dat dit heel heilzaam werkt. Zo zou het premierschap van Jan Peter Balkenende sterk samenhangen met al het denk- en schrijfwerk dat de gereformeerde intellectueel en zijn collega’s bij het Wetenschappelijk Instituut voor het CDA hadden verricht.
Dit is een veel te idealistische voorstelling van zaken. Dat wil zeggen: een op een overschatting van het belang van ideeën gebaseerd beeld. Balkenende heeft vooral veel te danken gehad aan Pim Fortuyn. De Rotterdamse politicus wist behendig de indruk te wekken dat de paarse kabinetten er een puinzooi van hadden gemaakt, met een electorale afstraffing van PvdA, VVD en D66 als gevolg. Het CDA profiteerde daar optimaal van.
Eenmaal in het Torentje gezeten toonde Balkenende zich niet de ideoloog die een duidelijk christen-democratisch programma uitvoerde. Hij was, zoals de meeste Nederlandse premiers, veeleer de pragmaticus die met behoedzame manoeuvres zijn kabinetten bij elkaar probeerde te houden.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout