Het gegroeide wantrouwen van volksvertegenwoordigers tegen de pers valt goed te verklaren, schrijft Gerry van der List. Zij hebben gemerkt dat menig journalist er een politieke agenda op nahoudt en neutrale berichtgeving niet als hoogste prioriteit heeft.
O jee, Jan Tromp blijkt nog steeds boeken te schrijven. Dat is even schrikken voor iedereen die hecht aan een evenwichtig, betrouwbaar beeld van de Haagse politiek. Ik moet bekennen dat ik niet het hele oeuvre van de bejaarde journalist aan een grondige studie heb onderworpen. Zo heb ik Grote jongen zijn, waarin hij fungeerde als buikspreekpop van VVD’er Frank de Grave, snel terzijde gelegd. Maar voor een bespreking moest ik me dertig jaar geleden wel door Deining aan zee heen worstelen.
Wat een verschrikkelijk boek was dat, zeg. Het demonstreerde zowat alle mogelijke kwalijke kanten van de parlementaire journalistiek. Tromp was bij uitstek de representant van rellerige, op personen gerichte verslaggeving die blijk gaf van een progressieve vooringenomenheid en een voorliefde voor jolig en soms grof taalgebruik. Waarmee politici zich inhoudelijk bezighielden, interesseerde hem niet zoveel. Zijn analyses kwamen praktisch altijd neer op de beschrijving van persoonlijke conflicten. Gretig gaf hij daarbij uiting aan zijn antipathieën. Zo omschreef hij RPF-leider Meindert Leerling als een ‘irritant stuk vreten’.
‘Redacteur van Elsevier Weekblad, tevens actief VVD-lid’
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout