Massa-immigratie leidt tot vele sociale en economische problemen. Ook in Duitsland staat de ‘welkomscultuur’ onder druk. Komt er eindelijk een wijziging van de EU-regels, zodat de migratie kan worden ingeperkt? Afshin Ellian hoopt van wel.
Nederland telt sinds deze maand 18 miljoen inwoners. Er worden vooral zorgen geuit, niet felicitaties.
In april berichtte het Centraal Bureau voor de Statistiek dat er het eerste kwartaal van dit jaar 19.800 inwoners bij kwamen, en onlangs dat er de afgelopen acht jaar jaar gemiddeld 120.000 inwoners (0,7 procent) bij kwamen. Terwijl sinds 2010 het geboortecijfer daalt.
Kortom, zoals deskundigen ook zeggen: de bevolkingsgroei komt door immigratie. En dat leidt tot uiteenlopende zorgen.
Immigratie zorgt voor economische problemen…
Er zijn onvoldoende huizen. Voor zit probleem zijn geen kortetermijnoplossingen. We zien de gevolgen voor woningzoekenden, maar ook voor immigranten. De aanmeldcentra voor asielzoekers zijn vol. En waar moeten statushouders worden gehuisvest? De pro-immigratiebeweging heeft geen antwoord hierop. Omdat voor dezelfde mensen ook de natuur heilig is. Ze kunnen niet kiezen.
Iedere immigrant erbij betekent ook meer zorgkosten. Tenzij de pro-immigratiebeweging gelooft dat immigranten supermensen zijn die geen zorg nodig hebben. Helaas komen de meeste immigranten uit economisch achtergebleven gebieden, en hebben ze daardoor vaak juist meer zorg nodig. De torenhoge zorgkosten in de overheidsbegroting zullen alleen maar toenemen, onder meer door immigratie.
Immigratie vergroot ook de lerarentekorten. En met de toename van de bevolking komt tevens de natuur in het gedrang. (Ook dit is een interessant dilemma. Ik heb nog geen demonstratie van Extinction Rebellion gezien tegen de bevolkingsgroei.) En dan hebben we het nog niet gehad over de uitkeringen.
… en voor sociale problemen
De islamisering van Nederland is niet langer een fantasie. Die is gewoon aan de gang. De pro-immigratiebeweging vindt dat Nederlanders de drastische maatschappelijke veranderingen ten gevolge van immigratie moeten accepteren. Waarom? En waar ligt dan de grens van het acceptabele? Het debat over immigratie (vooral ook over integratie) lijkt een gebed zonder end.
Ruim twintig jaar geleden was er discussie of een griffier een hoofddoek mag dragen. Nu gaat het om de hele rechterlijke macht, inclusief de rechters. Wat wordt daarna geëist? Een stukje shariarecht binnen het familierecht? Inperking van de vrijheid van meningsuiting inzake de kritiek of bespotting van de islam? Het dreigt deze richting op te gaan.
We zien nu al de invloed van immigratie op het Nederlandse buitenlandbeleid. En om vrede te bewaren met een deel van de bevolking, zou de pro-immigratiebeweging fundamentele wijzigingen van het buitenlandbeleid kunnen eisen. Niemand is tegen vrede in eigen land, toch?
Friedrich Merz (CDU) hekelt ‘welkomscultuur’
Duitsers kunnen de immigratie niet meer aan. De maat is zelfs voor Duitsland vol. CDU-leider Friedrich Merz – mogelijk de volgende bondkanselier – zei in De Telegraaf dat hij de befaamde ‘welkomcultuur’ van zijn voorganger Angela Merkel maar niets vindt: ‘Ik heb die begrippen nooit tot de mijne gemaakt.’
Ook haar omstreden zinsnede ‘Wir schaffen das’ gooit hij bij het grofvuil. Merkels beleid leidde tot de komst van bijna 1 miljoen Syriërs en 400.000 Afghanen in Duitsland. De laatste islamitische aanslag, gepleegd door een uitgeprocedeerde asielzoeker uit Syrië, brengt zelfs de Duitse sociaal-democraten tot een meer restrictief asielbeleid.
Merz is voor een asielstop en een consequent uitzetbeleid. Ook kijkt hij met interesse naar de plannen van de Nederlandse regering voor een asielnoodwet, ingebed in de Europese wetgeving. Merz ziet hoe het immigratievraagstuk de middenpartijen in Nederland en elders naar de marge duwt: ‘Mijn partij is niet onschuldig, omdat ze tot 2021 regeerde. Ze heeft een medeverantwoordelijkheid. Daarna is het probleem groter geworden. Het versterken van de politieke radicalen komt door het beleid van de middenpartijen.’
In korte tijd moest Duitsland twee islamitische aanslagen verwerken. In mei doodde een Afghaanse jihadist een Duitse agent in Mannheim, en in Solingen doodde een Syriër onlangs drie onschuldige burgers.
Premier Dick Schoof is niet de enige in Europa die de migratiestroom wil inperken. Italië, Denemarken, Nederland, Oost-Europese lidstaten en nu ook Duitsland (en binnenkort ook België) willen dat de Europese immigratieregels (dus ook het asielrecht) drastisch veranderen. Waar een wil is, is een weg.