Nederland heeft een demografisch en ruimtelijk probleem. De Cariben kunnen best eens uitkomst bieden. Het Florida van het koninkrijk doemt op aan de subtropische einder, voor iedere oudere die klaar is met het vaderlandse klimaat. Dat schrijft Geerten Waling.
Dat Nederland op 15 augustus de grens van 18 miljoen burgers overschreed, was volkomen nattevingerwerk van het CBS, dat het bericht ‘onder embargo’ (poeh, poeh!) al dagen eerder onder journalisten had verspreid. Ook het Centraal Bureau heeft talloze medewerkers voor ‘corporate communicatie’, ‘redactie & media’ en ‘strategie’, dus helaas blijkt ook die harde Statistiek nooit helemaal wat het lijkt.
Eén ding is wel zeker: het is ongezellig druk in Nederland. Het nieuwe kabinet wil, net als het vorige, 100.000 huizen per jaar bouwen, maar weet nog steeds niet hoe. Het woord ‘snelweg’ lijkt een reliek uit lang vervlogen tijden, het openbaar vervoer slibt dicht en wordt tegelijkertijd onbetaalbaar – en zelfs op het goede oude fietspad is het een duwen en trekken van jewelste, tussen opgeschoten jongeren en aangeschoten ouderen, allen op hun opgevoerde stekkervélocipèdes. En je ziet nu al dat de stoep, ooit een veilig heenkomen voor wie gemoedelijk wilde kuieren, het volgende strijdtoneel wordt van onze samenleving met ernstige aderverkalking.
Er moet iets gebeuren om het land van het slot te halen, maar wat? De werkende bevolking kan niet weg, die is hard nodig om de economie op peil te houden. Gezinnen met kinderen moeten al helemaal blijven. Pieter Omtzigt zei in zijn HJ Schoo-lezing echt niet dat vrouwen meer moeten baren, maar dat moeten ze natuurlijk wél – dat begrijpt elke idioot.
Tja, dan valt toch het oog op de ouderen. Ontgrijzing! Nee, geen zorgen, ik koester geen enge gedachten over massadeportatie of nog erger. In een eerdere column schreef ik: ‘Boomers, bedankt’, een oprechte uiting van waardering aan de gouden generatie die voor, tijdens of kort na de Tweede Wereldoorlog werd geboren. Daar sta ik nog volledig achter.
Maar juist vanuit al die lieve zilverharigen gedacht, zou een vrijwillige ontgrijzing helemaal niet zo’n gek idee zijn. Ik gun alle ouderen die ervoor voelen en die ertoe in staat zijn een prachtige oude dag in het buitenland.
Eigen leven
Kijk, het klimaat verandert enorm. Dan doel ik zowel op de toename van regen – al die druilerige dagen achter de geraniums! – als op de verruwing van de samenleving, waardoor op straat vertoeven voor steeds minder ouderen een pretje is. Plus: er is in Nederland toch echt te weinig personeel om iedereen goede ouderenzorg te bieden. De situatie in veel verpleeghuizen is schrijnend, een eerste-wereldland onwaardig.
Intussen zijn de kinderen en kleinkinderen veel te druk met hun eigen leven. Als ze al frequent contact houden met opa en oma, dan is dat vanwege het totale gebrek aan betaalbare kinderopvang. Een pragmatisme dat door naïeve grootouders maar al te vaak als ‘liefde’ wordt geïnterpreteerd.
Kortom, hup ouderen, naar de zon!
Al 330.433 AOW-gerechtigden gaven het goede voorbeeld. In 2023 woonde 9,2 procent van het totale aantal gepensioneerden in het buitenland, aldus de Sociale Verzekeringsbank. Een maar al te begrijpelijke keuze. Want of het nu de gastarbeider is die zijn welverdiende oude dag slijt met een Nederlands pensioen in het land van herkomst, of de Surinamer die zijn geboorteland weer opzoekt, of natuurlijk de blanke boomer die zijn rust vindt aan de een of andere idyllische côte, costa of lago in zuidelijk Europa… Wie kiest er voor een aanleunwoning bij een Nederlands zorgcentrum als het echt niet hoeft?
Met enthousiasme
Nee, dan liever lekker eten, mooi weer en betaalbare zorg. En dat met je Nederlandse euro’s, dus alles is spotgoedkoop. Voor wie graag Nederlands blijft spreken, kunnen op de Cariben geweldige resorts worden gebouwd. Het Florida van het Koninkrijk! Goed voor de lokale economie en werkgelegenheid, perfect voor de ondernemende oudere! Win-win!
In plaats van cruiseschepen te charteren voor de opvang van asielzoekers, zou de regering ze beter kunnen opkopen voor betaalbare overtochten voor emigrerende ouderen. Lekker pendelend in luxe en weelde vanuit IJmuiden, via de Canarische Eilanden de Caribische zonsondergang tegemoet. Of gezellig even terug naar Nederland natuurlijk, voor een bezoekje aan de kinderen en kleinkinderen. Maar geloof me, zodra opa en oma hun tropische thuis hebben ingericht, staat het nageslacht in een mum van tijd voor de deur. En dan mét enthousiasme.
Ga, lieve ouderen, en geniet! Doe het voor het vaderland.