Bij de zelfscankassa kreeg Zihni Özdil te maken met een onbeschofte medewerker. Aanvankelijk was de columnist verontwaardigd, maar dat gevoel ebde snel weg.
Deze week besefte ik dat ik al een lange tijd niet had gesport. En dat voel je. Zeker als je lekker druk aan het werk bent.
Je slaapt wat slechter. Je conditie wordt minder. En, omdat je niet meer zelf kookt, eet je buiten de deur. Wat meestal neerkomt op minder gezond.
Afijn. Mijn lichaam zei deze week: en nu bewegen, drs. Özdil! Dus ging ik na het werk weer even flink sporten.
Het was heerlijk. Al het zweet, de vrijkomende endorfine en de lichte spierpijn leidden ertoe dat ik in een wolk van vrolijkheid de sportschool uitliep.
En warempel had ik meteen zin om gezond te koken. Met rasse schreden begaf ik me naar de supermarkt.
Alle ingrediënten die je nodig hebt voor een goede, Hollandse hutspot met spekjes, gooide ik in mijn mandje.
Bij de zelfscankassa scande ik alles netjes. Toen ik wilde afrekenen, verscheen op het scherm dat ik de eer had om uitgekozen te zijn voor een controle.
Agressie tegen zelfscankassa-controleurs
Welnu. U mag best weten dat ik een van die mensen ben die zeer afkeurend zijn hoofd schudt, als hij zondagochtend in de krant leest over alweer het volgende geval van agressie tegen zelfscankassa-controleurs.
‘Grutjes grutjes, wat zijn er toch een asociale mensen in dit land,’ mompel ik dan.
Over de voor- en nadelen van de zelfscankassa kunnen we eindeloos soebatten. Feit is dat die dingen er eenmaal zijn. En dat ze veelvuldig worden gebruikt. Je hoeft verder geen groot genie te zijn om te beseffen dat er makkelijk valt te stelen bij zelfscankassa’s.
Lotte Elbrink tekende in EW op dat 50 procent van de supermarktdiefstal bij de zelfscankassa gebeurt. Dat supermarkten regelmatig steekproeven doen, is volkomen logisch.
Zelfs als je iets bent vergeten af te rekenen, en je wordt aangesproken door een controleur alsof je hebt gestolen, is er geen reden om je onbeschaafd op te stellen.
Neem het verhaal van Marianne (63) en haar dochter Faue (23) op RTL Nieuws:
Ze hadden toch meer producten verzameld dan gepland en in de vermoeidheid van de dag ging het mis bij de zelfscankassa (…) Als ze hebben afgerekend en de supermarkt willen verlaten, worden ze tegengehouden door de beveiliger. Die constateert dat een bakje druiven, het plastic tasje en een reep chocola niet op de bon staan. De zak sla daarentegen staat er twee keer op. De beveiliger stelde voor dat ze 181 euro boete zouden betalen. Maar Marianne weigert en de politie wordt erbij gehaald. ‘Ik zei: bel die maar, ik heb niets te verbergen.’
Beide dames moesten zes uur doorbrengen in een politiecel. Een paar dagen later kregen ze een brief van de officier van justitie dat ze ‘ten onrechte aangemerkt zijn als verdachte’ en dat zij verder niet zullen worden vervolgd.
Heel heftig allemaal. Maar beide dames bleven beleefd, werden niet boos en vertrouwden op de waarheid.
Feedback voor de zelfscankassa-controleur
Terug naar mijn ervaring bij de zelfscankassa. Een jongen van hooguit veertien jaar oud kwam aanslenteren. Hij keek me niet aan. Laat staan dat hij ‘goedenavond’ zei. Hij zei überhaupt niks.
Nadat hij al mijn boodschappen had gescand, liet hij ze liggen op de counter. En hij slenterde weer weg zonder iets te zeggen.
Stomverbaasd door deze behandeling, besloot ik er iets van te zeggen. Iets verderop stond een jongedame van hooguit zeventien toezicht te houden. Zij had alles gezien.
In het kader van feedback zei ik tegen haar:
Goedenavond. Kunt u uw collega uitleggen dat het niet netjes is om zomaar weg te lopen zonder de spullen van een klant weer terug te leggen in zijn tas?
De jongedame antwoordde zeer bits:
Hij hoeft helemaal niks terug te leggen, meneer!
Ik voelde een diepe verontwaardiging opkomen. Eigenlijk wilde ik schreeuwen dat het fijn is dat ze zo trots is op onbeschoft gedrag. Plots bedacht ik ook dat ik het helemaal mis had over woede aan de zelfscankassa’s. Logisch dat klanten agressief worden, als ze zo worden behandeld!
Evenwel liet ik het niet merken. Ik wenste haar een goede avond. Onderweg naar huis schreef ik een negatieve Google-recensie over deze supermarkt. Daardoor ebde de woede weer weg, merkte ik.
Maar eenmaal thuis ging ik nadenken.
Hoe boos kun je nou zijn op deze tieners die voor de leeuwen worden geworpen door supermarktmanagers?
Supermarktmedewerker verdient hongerloon
Op de website van de supermarkt ging ik kijken naar wat die kinderen dan verdienen.
Wat blijkt?
Als je dertien jaar oud bent, kun je al aan de slag. Als je vervolgens 12 uur per week werkt, verdien je 281,28 euro per maand. Inclusief ‘vakantiegeld, vrije tijd en winstdeling’.
Als je zeventien jaar bent, loopt dat bedrag op tot 370,56 euro per maand.
Toen ik dat allemaal las, viel het kwartje.
Eigenlijk zouden die supermarktmedewerkers boos moeten zijn.
Op klanten zoals ik. Die als koningen willen worden behandeld, door een kind bij de zelfscankassa dat een hongerloontje verdient.