Hij zou verweesd ronddolen op zijn eerste EU-top. Maar de premier redde zich er prima, schrijft Carla Joosten.
Velen wisten tevoren te vertellen dat premier Dick Schoof op de Europese Raad in Brussel verweesd zou ronddolen. Ook (oud)diplomaten. De realiteit was anders.Dat Schoof partijloos is en zich niet kon voegen bij een politieke familie, zoals gebruikelijk voorafgaand aan een Europese top, werd als een ramp in wording beschouwd. O, wat zou de man zich eenzaam voelen zo zonder politieke geestverwanten!
Intussen zat Schoof op zijn eerste top in alle vroegte in informeel overleg met regeringsleiders over migratie. Niet het onbelangrijkste thema in de Europese Unie. Hij zat naast de Italiaanse Giorgia Meloni en voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen verwaardigde zich aan te schuiven. Blijkbaar had Nederland de top zo voorbereid dat voor ronddolen geen tijd was.
De laatdunkendheid waarmee Schoof soms wordt benaderd, is opmerkelijk. De man leidt een kabinet dat na een moeizame formatie tot stand kwam en problemen wil aanpakken die al te lang door etteren. Eén daarvan is migratie, waarvan al dertig jaar duidelijk is dat het strenger moet. Het kabinet-Schoof vol debutanten mag de rotzooi nu opknappen.
