Ad Nederlof

‘Een mooie jeugd. We waren geen welvarend gezin, maar wel een liefdevol gezin. Mijn ouders hadden veel geduld met me. Zij snapten dat ik moeilijk te managen was. Maar ze lieten me zijn wie ik was. Ze maakten zich wel zorgen, heb ik later begrepen. Maar een oom zei tegen mijn vader en moeder dat ze zich geen zorgen moesten maken. “Hij is niet op zijn mondje gevallen, dat komt allemaal prima voor elkaar,” zei hij. Mijn oom keek naar andere dingen dan mijn ouders. Niet naar schoolrapporten, maar naar hoe ik als jongen in elkaar stak. Hij had daar veel vertrouwen in.