Marjan Minnesma

Het rapport van de Club van Rome verscheen vijftig jaar geleden, ging over de grenzen aan de groei en heeft een bijkans mythische status gekregen. Simon Rozendaal kocht het in 1973, herlas het nu en was zwaar teleurgesteld: kromme zinnen, bizarre grafieken, veel poeha. En dat we zorgvuldig met onze leefomgeving moeten omgaan, was destijds al lang bekend.

In 2017 was Nederland hekkensluiter in duurzaamheid, in 2021 zijn we koploper in windmolenplannen. Het kabinet Rutte 3 heeft gedaan wat het beloofde. Helaas slaagt het klimaatbeleid er niet om de CO2-concentratie in de atmosfeer te verlagen en dus is het een ietwat malle prestatie, schrijft Simon Rozendaal.