Ochtendmis in de kerk in Saint-Etienne-du-Rouvray in de buurt van Rouen, het moment van de communie was nog niet aangebroken. Een eucharistieviering was in Sanit-Etinne-du-Rouvray nog gaande.
Gevoelloos, vol woede en haat trad het kleine leger van de volgelingen van Mohammed, de eerste jihadist in de geschiedenis, het podium op. ‘Allahu Akbar,’ riepen ze. Wellicht dachten ook de aanwezigen dat zij eveneens de grootheid van God aan het vieren waren. Hoe meer zielen de grootheid van het Opperwezen aanprijzen, des te meer geluk op aarde.
Priestermoord leek op slachting van een lam
En toen, desondanks, begon de zoveelste herhaling van een in verval geraakte duivelse repetitie voor het apocalyptische theater: ‘Ze dwongen hem te knielen. Hij probeerde zich te verdedigen en dat is hoe het drama zich voltrok’. De hostie, het offer, wordt nu echt volbracht: het offerdier moest knielen. Het offerdier verzette zich, maar knielde uiteindelijk toch. De slachters waren bezig met het opzeggen van hun gebed in het Arabisch. Het leek exact op de slachting van een schaap of lammetje. Daarna werd de keel van de 86-jarige priester Jacques Hamel doorgesneden.
Wat een offerfeest in Saint-Etienne-du-Rouvray! Ze zullen het nooit meer vergeten. Wie weet waar de toeschouwers aan dachten, wellicht hoorden ze nog steeds hard en luid: ‘Heb uw naaste lief, heb uw vijanden lief!’ Het religieuze antwoord op het religieuze geweld is allerminst een politiek antwoord. Mensenoffer, jihad, Allah, goden, ze horen bij elkaar: een zwarte mis dwars door alle moordpartijen heen.
Nu even terug naar een ander offerfeest. Op 7 januari 2015 werd de redactie van het satirische blad Charlie Hebdo door twee jihadisten afgeslacht. Paus Franciscus was op reis in Azië, in de Filipijnen, waar hij zich over de slachting van de redactie van Charlie Hebdo uitliet: ‘Moorden in de naam van God kan niet.’ Maar tegelijkertijd benadrukte hij dat het geloof niet bespot dient te worden. Niemand vroeg hem wat de sanctie zou moeten zijn? De dubbelzinnige reactie van de Paus ging toch nog gepaard met een heldere uiteenzetting: ‘Er zijn grenzen aan de vrijheid van expressie, vooral als die expressie het geloof van iemand anders belachelijk maakt of beledigt.’ Het geloof is dus hoger dan alle andere wereldbeschouwingen, zelfs is kennelijk het geloof van de jihadistische roversbende van Mohammed ook hoger, nee, de hoogste ideologie op aarde!
Daden uitlokken?
Grappend verwees de Paus, zo schreven de media, naar zijn assistent Alberto Gasparri, die tijdens de persconferentie bij hem in de buurt stond: ‘Als mijn goede vriend Dr. Gasparri vloekt en dat heeft betrekking tot mijn moeder, dan kan hij een klap verwachten. Dat is normaal. Je kunt mensen niet uitlokken. Je kunt het geloof van anderen niet beledigen. Je kunt geen grappen maken over het geloof van anderen.’ Je moet volgens de Paus de jihadisten dus niet uitlokken door hun geloof te beledigen. Excellentie, ik stel U nu de volgende casuïstiek voor: de 86-jarige priester Jacques Hamel beledigde Allah en Zijn ware religie door in een vervalst boek, namelijk de Bijbel te geloven, afgoden (de drie-eenheid) aan te bieden, en zich niet als Dhimmi te gedragen. Ook U, hoogheid bent een directe belediging voor de islam doordat ook U dezelfde delicten begaat.
Paus Franciscus heeft nog een ernstige fout begaan door de jihadistische moord op de redactie van Charlie Hebdo op een indirecte wijze van een legitimatiegrond te voorzien: gij zult de islam niet beledigen, anders! Nu is de vraag of de seculiere mensen, dus de meerderheid van Europeanen onvoorwaardelijk solidair moeten zijn met het slachtoffer (de priester), nabestaanden en zijn toehoorders? Of moet er worden gezegd: er zijn grenzen aan de godsdienstige expressie, vooral wanneer ze de andere godsdiensten uitlokken tot het begaan van moordpartijen.
In de Franse speelfilm Des hommes et des dieux (2010) worden de jihadistische moordpartijen uitgebeeld, die zich in Algerije gedurende de burgeroorlog in de jaren negentig van de vorige eeuw hebben afgespeeld. Des hommes et des dieux verhaalt het waargebeurde verhaal van de Franse monniken in een klooster in Tibéhirine, in het Algerijnse Atlasgebergte. Het Algerijnse leger wilde de monniken beschermen, maar de hoofdmonnik, broeder Christian, weigerde dat. Zij werden in 1996 ontvoerd en vermoord. In het Westen wilde men het religieuze wezen van die oorlog niet begrijpen. Is dat nu anders?
Confrontatie met jihadisten uit religie-neutraal standpunt
Paus Franciscus sprak naar aanleiding van de slachtpartij in zijn kerk: ‘We moeten niet bang zijn de waarheid te zeggen: de wereld is in oorlog omdat ze de vrede verloren heeft. Ik heb het niet over een oorlog van godsdiensten. Alle religies willen vrede. Het is een oorlog om macht en belangen, om geld, om natuurlijke bronnen.’ Helaas is ook deze Argentijnse Paus niet echt geëmancipeerd van de neomarxistische theologie van Latijn-Amerika. Zijn voorganger was wel een man met inzicht en visie. Gelukkig rust niet op Vaticaan maar op de westerse politici de plicht om democratie en mensenrechten te beschermen.
Juist om een godsdienstoorlog tussen het Westen en de jihadisten te voorkomen, moet het Westen de confrontatie met jihadisten in seculiere, religie-neutrale bewoordingen en daden aangaan.
Het te vroeg aangebroken offerfeest van jihad in Frankrijk is alarmerend.