De jaarvergadering van de Wereldgezondheidsorganisatie WHO is afgelopen week opnieuw gehouden zonder Taiwan. Ondanks een steeds luidere oproep daartoe vanuit de internationale gemeenschap, is Taiwan niet uitgenodigd terwijl dit jaar juist zo belangrijk is, schrijft Chen Hsin Hsin, de vertegenwoordiger van Taiwan in Den Haag.
COVID-19 verspreidt zich over de wereld en internationaal wordt Taiwan wegens zijn aanpak van het coronavirus genoemd als een succesvol voorbeeld in de strijd tegen deze pandemie. Taiwan telt met 23 miljoen inwoners slechts 440 COVID-19-besmettingen en 7 doden, ondanks de nabije ligging van China.
Als Taiwan was uitgenodigd voor de WHO-jaarvergadering, zouden de lidstaten lering kunnen trekken uit de Taiwanese ervaring en expertise en daarvan profijt kunnen hebben bij een volgende virusuitbraak. Want Taiwan heeft een verhaal te delen. Een verhaal over veerkracht, transparantie en vertrouwen.
Taiwan leerde om China niet te vertrouwen
Chen Hsin Hsin is vertegenwoordiger van Taiwan in Den Haag
Ingezonden opinieartikelen worden geselecteerd door de redactie, maar vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van Elsevier Weekblad.
Na decennia van Chinese druk, en zwaar getroffen door SARS in 2003 en uitgesloten door de WHO, leerde Taiwan om China niet te vertrouwen en dat het geheel op zichzelf was aangewezen. Vanaf het prille begin van deze epidemie wantrouwde Taiwan de Chinese gegevens en zag dat het virus via menselijke overdracht tot ernstige gevolgen zou leiden. Door meteen een commandocentrum te activeren en vroegtijdig de nodige maatregelen te nemen, verkreeg Taiwan een voorsprong op de rest van de wereld.
De gezamenlijke aanpak van alle ministeries en sectoren in de samenleving, resulteerde in de ontwikkeling van een infrastructuur voor snelle testen, diagnose en behandeling, inclusief de bescherming van vooral medische zorgwerkers.
Verzwijgen kan fatale gevolgen hebben
Lees de blog van Robbert de Witt nog eens terug: Triomfantelijk China moffelt de pijnlijke waarheid weg
SARS, dat in 2003 van China oversloeg naar Taiwan, heeft geleerd dat het verzwijgen en stilhouden van een epidemie slechts catastrofale gevolgen kan hebben. Dit geldt in het bijzonder als een land niet de broodnodige steun krijgt van de Wereldgezondheidsorganisatie en in de steek wordt gelaten. Het maakte Taiwan echter sterker en veerkrachtiger. Vanaf het begin informeerde het Taiwanese epidemisch controlecentrum CECC de media en het publiek dagelijks over de actuele stand in eigen land en in andere landen. Het verschafte updates over bevestigde besmettingen, de oorsprong, context en sporen.
Het CECC verkreeg vroegtijdig zendtijd voor publieke voorlichting en informeerde de mensen hoe zichzelf te beschermen. In een democratie verwacht de bevolking transparantie en een overheid die dat niet negeert. Die transparantie leidde op haar beurt tot steun en de nodige medewerking van het publiek.
Dankzij technologie genieten mensen in Taiwan van een relatief normaal leven
Nieuwe technologie vervult een cruciale rol bij het beheersen van de epidemie. Taiwan maakte gebruik van digitale gegevens bij het traceren van mensen in quarantaine, evenals degenen die (mogelijk) zijn besmet, waardoor een lockdown tegen verdere verspreiding van het virus kon worden voorkomen. Technologie is ook gebruikt om een eerlijk distributiesysteem voor cruciale medische hulpmiddelen te creëren.
Taiwanezen zijn zeker ook bezorgd over hun privacy, maar begrijpen tegelijkertijd dat dit voor het algemeen belang is en vertrouwen erop dat de regering haar bevoegdheid niet zal misbruiken. Dankzij de technologie genieten mensen in Taiwan nog steeds van een relatief normaal leven en bezoeken vrijuit restaurants, bars en zelfs honkbalwedstrijden in het stadion.
Een gemiste kans voor de WHO
Als Taiwan was uitgenodigd voor de WHO-vergadering, zouden landen kennis hebben kunnen nemen van de wijze waarop in een democratische samenleving een pandemie met buitengewone efficiëntie onder controle kan worden gehouden. Van de Taiwanese ervaring kon worden geleerd dat veerkracht, transparantie en vertrouwen hiervoor de sleutel vormen.
De strijd tegen het coronavirus vraagt ook om internationale solidariteit. Een gemiste kans voor de WHO.