De Europese Unie moet de banden aanhalen met het stabiele Marokko, schrijft Europarlementariër Malik Azmani (VVD) in een ingezonden opinie. Dit is het moment voor intensievere samenwerking op de terreinen duurzame energie, migratie, klimaat, watermanagement, handel en veiligheid.
De oorlog in Oekraïne heeft de wereld opgesplitst in twee kampen: één waarin het recht van de sterkste geldt, en een ander waarin men samenwerkt door middel van dialoog en afspraken. Met intensieve diplomatie en publieke druk probeert het Westen om de landen die zich niet duidelijk hebben uitgesproken tegen de barbaarse Russische invasie in Oekraïne, te winnen voor het rules based order-kamp. Dit is een goede ontwikkeling. Maar naast deze vorm van publieksdiplomatie zou ik de focus willen verleggen naar meer structurele manieren om landen te ‘verankeren’ in het rules based order-kamp door strategische partnerschappen met ze aan te gaan.
Malik Azmani (1976) is VVD-fractievoorzitter in het Europees Parlement.
Ingezonden opinieartikelen worden geselecteerd door de redactie, maar vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van EW.
Een voorbeeld van een land dat we als Europese Unie (EU) meer aan ons zouden moeten binden, is Marokko. Aan de geografische rand van de EU is Marokko hét stabiele land in een zeer instabiele regio. In het oosten ligt Algerije, steeds meer een onvoorspelbare en autoritaire staat, terwijl ten zuiden van Marokko het jihadisme zich als een olievlek van terreur over de Sahel verspreidt, ondanks verwoede pogingen van het Westen (voornamelijk Frankrijk) en de VN om dat tegen te gaan. Gezien deze instabiele context is het verstandig om de banden met het stabiele Marokko aan te halen.
Marokko kan ons voorzien van significante hoeveelheden duurzame energie
Daarnaast is er veel ruimte voor een intensievere samenwerking tussen de EU en Marokko op bijvoorbeeld de terreinen van duurzame energie, migratie, klimaat, watermanagement, handel en veiligheid. De geslepen Britten hebben vorig jaar al een overeenkomst met de Marokkanen gesloten om een energiekabel aan te leggen van 3.800 (!) kilometer lengte, waardoor Marokkaanse zonne-energie in 2030 8 procent van de Britse consumptie kan leveren.
De EU kan en mag zich niet de kaas van het brood laten eten en achterblijven. Marokko heeft enorm veel potentie in de opwekking van schone zonne-energie en kan ons dus voorzien van significante hoeveelheden duurzame energie. Tegelijkertijd diversifiëren we hiermee onze energieleveranciers en verkleinen we onze afhankelijkheid van een te gering aantal leveranciers. Een (Russische) les die we nooit meer mogen vergeten. Het is ook daarom goed dat Eurocommissaris Frans Timmermans begin deze week naar Marokko is gegaan om klimaatafspraken te maken. Maar dit is slechts een deel van het verhaal: meer is nodig.
Lees ook over Marokko: hoog op de index van intimidatie
EU moet samenwerking Israël en Marokko faciliteren en bevorderen
Ook op diplomatiek vlak moeten we een versnelling hoger schakelen met het Noord-Afrikaanse land. Marokko is onderdeel van de Abraham-akkoorden uit 2020 en heeft zijn relaties met Israël sindsdien in rap tempo genormaliseerd en sterk verbeterd. Een zeer goede ontwikkeling. De EU moet verdere samenwerking tussen deze twee landen faciliteren en bevorderen, zodat normalisering van de betrekkingen met Israël voor andere Arabische landen een aantrekkelijk vooruitzicht biedt. Daarnaast zou de rest van de Unie het voorbeeld van Duitsland, Frankrijk, Spanje en Nederland moeten volgen in het steunen van het Marokkaanse voorstel om het conflict omtrent de Westelijke Sahara op te lossen. Het is een geloofwaardig plan. Na bijna 50 jaar van voortmodderen, is het absoluut tijd om stappen vooruit te zetten.
Ondanks de moeilijke voorgeschiedenis van de migratiesamenwerking tussen EU-landen en Marokko is er een verbetering op dit gebied te zien. Afgelopen juli zijn de betrokken partijen een nieuw partnerschap op migratie overeengekomen om mensensmokkel aan te pakken en om de samenwerking te versterken qua grensbeheer en politie-inzet. Het is ook zeer positief dat recentelijk is aangekondigd dat Nederland en Marokko weer gaan samenwerken bij de terugkeer van uitgeprocedeerde asielzoekers naar hun land van herkomst.
Er is dus genoeg ruimte voor verdere versterking van de banden tussen de EU en Marokko. Daarnaast is de timing van belang: op dit moment is er sprake van een constructieve houding om tot meer samenwerking te komen. Om dit positieve momentum een extra impuls te geven, ga ik binnenkort op werkbezoek naar Marokko om meer mogelijkheden tot intensievere samenwerking te onderzoeken. Want het moment om duurzame partnerschappen te vormen, is nu.