Ik dacht eerst dat het een grap was, Bob Dylan de Nobelprijs voor Literatuur. Dat kwam natuurlijk ook omdat de NOS zijn naam spelde als Dyan. Ik nog zoeken: oké, die prijs gaat vaak naar een obscure auteur, maar van Bob Dyan had ik echt helemaal nooit gehoord.
Nou goed, de protestliederenzanger dus. The times they are a’ changing. Ik had natuurlijk zijn elpees thuis, toen ik jong was. Blonde on blonde, dat hoorde erbij, en dan nam je die dunne afgeknepen neusstem maar voor lief. Het zou immers vreemd zijn wanneer een protestsong mooi en melodieus werd gezongen!
Onlangs las ik dat Dylan op een op ander festival nog knorrig wat liedjes had gezongen. Veel plezier had hij er in elk geval die avond niet in.
Geen niveau
Maar de Nobelprijs voor Literatuur, dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Daarmee geef je Dylan een niveau dat hij niet heeft en haal je tegelijk die prijs naar beneden. Voor musici zijn er zat andere prijzen, Grammy’s en Emmy’s en weet ik veel wat nog meer, en die heeft Dylan allemaal allang in huis, en terecht. Maar schrijvers hebben eigenlijk alleen deze internationale bekroning.
Bob Dylan is domweg geen schrijver. Ja, hij heeft mooie teksten geschreven. Maar literatuur?
Can I come home with you, baby can I come home with you?
Yes I’ll do anything in this godalmighty world
If you just let me come home with you.
Joehoe, Nobelprijscomité, dacht het ook niet he!
Arme Philip Roth, Ian McEwan en Michel Houellebecq
Schrijvers zitten thuis of, als Flaubert, in een schrijfhuisje en zwoegen en ploeteren daar dag en nacht op een boek, want een boek schrijven is gigantisch veel werk en echt nog wel wat anders dan een niet rijmend versje van 20 regels met veel refrein.
Bob Dylan wint Nobelprijs voor de Literatuur: vier onvergetelijke nummers
Telt die arme Philip Roth niet mee, met zijn enorme, veelzijdige oeuvre? De Britten Ian McEwan en Julian Barnes? De Fransman Michel Houellebecq, als je kennelijk toch een beetje controversieel wilt zijn? Voor mijn part de Nigeriaanse Chimamanda Ngozie Adichi, voor de stem van Afrika, al heeft ze nog niet veel geschreven. Keus genoeg lijkt me. Dat zijn schrijvers tot in hun tenen, die kunnen niet anders.
En als die prijs kennelijk bedoeld is om de invloed op de taal te bekronen, had hem dan aan Koot en Bie gegeven.
De wereld veranderen
Het lijkt mij ook rijkelijk beledigend dat protestsongs literatuur blijken te zijn en geen ander effect hadden dan taalverrijking: dat kan nooit Dylans bedoeling zijn geweest. Die wilde toch een andere wereld?
Misschien wil dat Nobelcomité een jonger publiek aanspreken, maar doe je dat door een zeer bejaarde zanger te bekronen? Die Zweden moeten nou juist niet op hun krakende knieën gaan.
Enfin, hij heeft nu wel geld om naar de kapper te gaan.