De Iraanse verkiezingen zullen tussen twee kandidaten gaan: de zittende president Rohani en ayatollah Ebrahim Raisi. Raisi is een crimineel, een mensenrechtenschender, schrijft Afshin Ellian.
Het Iraanse regime is in het moeras van de Syrische burgeroorlog terechtgekomen. Er zijn diverse groepen onder leiding van Iran, die voor Assad vechten. De Revolutionaire Garde van Iran coördineert en leidt de strijd. Het gaat hier om duizenden strijders uit verschillende landen.
De Iraanse leider Ali Khamenei is nu niet met de Syrische burgeroorlog, maar met zijn eigen interne problemen bezig. Op 19 mei dit jaar eindigt de termijn van de zittende president Hassan Rohani. Het regime moet de verkiezingen organiseren. Iran is geen democratisch land en deze verkiezingen zijn geen vrije verkiezingen.
Een religieus en politiek persoon
Niet iedereen mag en kan zich kandidaat stellen voor het presidentschap van Iran. Volgens de Iraanse grondwet moet de president een religieus en politieke persoon zijn. Dit zijn de grondwettelijk eisen voor de functie van president: een Iraanse burger van de Iraanse afkomst, bestuurlijke kwaliteit, onberispelijk verleden, gelovig, en geloof in de fundamenten van de islamitische republiek.
Ook wordt daarbij gemeld dat de president de officiële religie van het land moet aanhangen. Artikel 12 van de Iraanse grondwet bepaalt dat de officiële religie van Iran de islam is, en in het bijzonder de sjiitische richting van de twaalf imams. Er bestaat enige mate van godsdienstvrijheid voor andere islamitische richtingen, christendom, jodendom en de Zarathustra-aanhangers. Alleen mogen zij geen zieltjes winnen.
Iran kent dus religieuze apartheid
Maar de officiële religie van Iran is het sjiisme van de twaalf imams. Volgens deze grondwet kan nooit een Aleviet, soenniet, christen, jood of Zarathustra-aanhanger president worden. Dat is statelijke discriminatie, een soort religieuze apartheid. Dat is niet alles.
De presidentskandidaten worden aangewezen door een speciaal orgaan, de Raad van Hoeder. Zij onderzoeken of een kandidaat aan de grondwettelijke vereisten voldoet om deel te nemen. Deze selectie is van belang voor wie president van Iran wil worden. Als bekend is dat de Iraanse leider tegen de kandidaatstelling van iemand is, wordt deze persoon alsnog afgekeurd. Omdat het laatste woord in het islamitische Iran berust bij de leider, de imam van de gelovigen.
De Raad van Hoeders heeft al een aantal beroemdheden afgewezen. De oud-president van Iran, Mahmoud Ahmadinejad, wilde zich kandidaat stellen voor het presidentschap van Iran. De Raad van Hoeders heeft hem afgewezen. Er zijn zes kandidaten goedgekeurd. De strijd zal tussen twee kandidaten gaan: de zittende president Rohani en ayatollah Ebrahim Raisi.
Officier van justitie van de revolutie
Raisi werkte lang voor de rechterlijke macht van Iran. Sinds zijn eenentwintigste was hij officier van justitie van de revolutie. Dat is geen gewone justitiebaan. De officier van justitie van de revolutie heeft tot taak om de vijanden van de revolutie te vervolgen. Dat zijn pas gevaarlijke en gewelddadige mannen.
Meer van Afshin Ellian: ‘Iran moet zich schamen voor misdadig optreden in Syrië’
De Iraanse dissident en oud-politieke vluchteling Keyvan Shahbazi schreef een indrukwekkend en angstaanjagend artikel over Raisi in de Volkskrant. Verwar Shahbazi niet met die grappige Iraniërs die in de Nederlandse media verschijnen en beweren dat ze politiek vluchteling zijn. Shahbazi is een echte politieke vluchteling. Eigenlijk is het een wonder dat hij nog leeft. In de jaren tachtig zat hij een tijdje in de gevangenis van ayatollahs. Uiteindelijk wist hij te vluchten uit de gevangenis. Anders zou hij één van de tienduizenden geëxecuteerden zijn geweest.
‘De kabel snijdt met elke slag een groef in mijn rug’
Dit schrijft Shahabazi: ‘Deze Raisi ken ik persoonlijk. In 1981 lag ik, 17 jaar oud op mijn buik, geblinddoekt en vastgebonden aan een ijzeren bed. Een dag eerder deed ik nog eindexamen biologie. De dikke hoogspanningskabel snijdt met elke slag een diepere groef in mijn rug. De ondervrager wil namen en verblijfplaatsen van mijn klasgenoten die zijn ondergedoken. De pijn is onverdraaglijk. De nacht daarvoor heb ik moeten toekijken hoe mijn vriendje door het executiepeloton werd doorzeefd met kogels.
‘Een stem zegt: “Jouw vonnis is al getekend, vannacht kom je voor het peloton. Er is maar één uitweg: je bekeert je tot de ware, zuivere islam van imam Khomeini. En je werkt met ons mee om de stad te zuiveren van on-islamitische, antirevolutionaire elementen.” De stem is van de jonge geestelijke Raisi, de beruchte procureur-generaal van de pas opgerichte islamitische revolutionaire rechtbank. Raisi is pas 21 en zeer ambitieus. Drie jaar later wordt hij benoemd tot procureur-generaal van Teheran. In de zomer van 1988 is hij lid van de vierkoppige “Commissie des doods”, die belast is met het uitroeien van de nog resterende politieke gevangenen.’
Raisi is een crimineel en mensenrechtenschender
Grootayatollah Ali Khamenei staat achter Raisi. Maar hij is bang dat weer de interne strijd tussen zijn wolven oplaait.
Raisi is een crimineel, een mensenrechtenschender op wiens bevel duizenden jongen mannen en vrouwen zijn geëxecuteerd.
De Iraanse presidentverkiezingen zijn een interne strijd tussen sjiitische jihadisten.