De Britse regering heeft de identiteit van de daders bekend gemaakt. Tijdens de moordpartij riep een van de daders: This is for Allah. Dat vertelde een ooggetuige aan de Britse omroep BBC. De daders woonden in dezelfde wijk, Barking in Oost-Londen. Ze hebben al een bijnaam: de London Bridge-terroristen.
Het gaat om de Pakistaans-Britse Shazad Butt (27), de Marokkaanse-Libische Rachid Redouane (30) en de Marokkaanse-Italiaanse Youssef Zaghba (22). De laatste jihadist woonde jarenlang bij zijn vader in Marokko. Daarna verhuisde hij naar Italië om in Bologna bij zijn moeder te wonen. Hij is in Fez in Marokko geboren. Zaghba wilde in maart 2016 naar Syrië om daar zich aan te sluiten bij de Islamitische Staat. Volgens de Italiaanse media viel hij op, omdat hij nauwelijks bagage had en slechts een enkele reis had gekocht. Daarbij nam de Italiaanse politie zijn paspoort en telefoon in.
Zie hoe terrorismebestrijding niet werkt
Bij de aanhouding en de ondervraging trof de Italiaanse politie de IS-propaganda op telefoon van Youssef Zaghba. Dat is op zich niet een strafbaar feit. Maar de Italiaanse politie plaatse terecht zijn naam op de lijst van gevaarlijke personen. Deze informatie werd gedeeld met Groot-Brittannië en Marokko. Zie hier hoe terrorismebestrijding niet werkt! Natuurlijk denkt nu iedereen dat deze ellende is te wijten aan het falen van de Britse politie en de geheimdienst MI5. Maar dat is slechts gedeeltelijk waar.
Uit het weekbladLeven als de Profeet: vijf vragen over salafisme
Het is onbegrijpelijk dat de Britse politie, maar ook de Italiaanse politie zijn telefoon niet hebben gehackt. Beide organisaties zijn net als de AIVD bevoegd om dat te doen. Youssef Zaghba hoefde geen strafbare feiten gepleegd te hebben, voordat deze inlichtingenmethode zou worden toegepast. Het zou voor de politie een eenvoudige operatie geweest zijn. De Europese inlichtingendiensten zouden hiertegen kunnen inbrengen dat ze niet meer weten hoeveel van die potentiële jihadisten ze aan surveillance moeten onderwerpen.
Als politie tot actie overgaat, is het al te laat
Er is nog een ander probleem. Er is in Europa geen andere juridische grondslag dan het Wetboek van Strafrecht voor een intensieve controle op jihadisten. Ze plegen immers meestal geen strafbare feiten. Op het moment dat de politie tot actie overgaat, is het al te laat. Er is dus geen juridische ruimte tussen het domein van het strafrecht en het domein van het inlichtingenwerk. Nogmaals bewijst deze zaak dat er een tussenruimte nodig is voor het bestrijden van het islamitische terrorisme. En dat is het bestuursrecht.
Ook is de zaak van de Pakistaans-Britse Shazad Butt (27) interessant. Hij was openlijk een aanhanger van het jihadisme. Hij deed niets anders dan het plegen van dawa, het bekeren tot de islam. Dawa is het continu bezig zijn met het verspreiden van propaganda voor de radicale islam. In Den Haag demonstreerden ze een aantal jaren geleden met jihadvlaggen. Aanvankelijk werden zij uitgelachen. Later werd er een aantal lieden gearresteerd en veroordeeld door de strafrechter. Ze zien er komisch eruit. Ze praten alsof ze debielen zijn, maar ze zijn gewoon gevaarlijke radicalen.
Ook salafisten zeggen altijd: we doen aan vreedzame dawa
Butt verscheen een tijdje geleden in de Channel 4-documentaire The Jihadist Next Door . Hij praatte daarin net als onze salafisten: we doen niets anders dan aan vreedzame dawa. Maar tegelijkertijd propageren ze de radicale ideologie van het jihadisme en het salafisme. In 2015 is Butt opgepakt met een IS-vlag. Dat is niet strafbaar. Dus is hij meteen vrijgelaten.
Ze lijken op de salafisten in Nederland en elders. Ze zijn hier vrijer dan in de meeste islamitische landen: niemand legt ze een strobreed op de weg.
De politie kan niet alle salafisten in de gaten houden
In 2004 publiceerde de AIVD een belangwekkend rapport met de titel Van dawa tot jihad. Het is ook in het Engels vertaald, en werd goed gelezen en ontvangen in andere landen. De AIVD trok een rechtstreekse lijn tussen dawa en de eindbestemming jihad. De regering deed niks met dit rapport. De overheidsinstanties namen geen maatregelen. Ook de wetgever deed niks. We kunnen ook niet van de AIVD of politie verwachten dat ze alle salafisten en andere groepen in de gaten houden. Dat is simpelweg niet mogelijk.
Er zijn minstens twee wetgevende daden die ter bestrijding van het jihadisme moeten worden verricht. Ten eerste moet de godsdienstvrijheid van salafistische moskeeën, verenigingen en individuen worden afgepakt. Dit ter bescherming van de rechtsstaat en de openbare orde. Dawa-groepen kunnen zo worden aangepakt. Wie de vrijheid gebruikt om geweld te oogsten, plaats zich buiten de vrijheid en de rechtsstaat.
Ook bestuursrechtelijke maatregelen zijn noodzakelijk
In de tweede plaats moet er een wet komen, die bestuursrechtelijke maatregelen mogelijk maakt, zoals meldingsplicht en gebiedsverbod. Daarnaast moeten de inlichtingendiensten worden opgedragen om daadwerkelijk over te gaan tot een al gehele verstoring van alle salafistische groeperingen. Dan is er geen dawa meer.
Meer opinie, elke dag in je inbox? Meld je aan voor onze nieuwsbrief >>
Waartoe deze maatregelen leiden? De meeste salafisten zullen Europa verlaten. Een deel gaat eventueel over tot het voorbereiden van strafbare feiten waarvoor ze dan vervolgd worden. Deze maatregelen beschermen ook de meerderheid van moslims tegen het salafistische kwaad.
De terroristen van Londen zouden eigenlijk naar Syrië of een ander jihadgebied gaan. Dat is niet gebeurd. De aanslag in Londen heeft bewezen dat ook de thuisblijvers levensgevaarlijk kunnen zijn.