Geert Wilders (PVV) heeft van patriottisme zijn handelswaar gemaakt en zoals hijzelf zegt ‘kunnen we qua patriottisme nog veel van Rusland leren’. Zijn speerpunten zijn verzet tegen de immigratie, weerzin tegen de islamitische cultuur en strijd tegen het islamitisch terrorisme. Dat sluit naadloos aan bij de politieke doelstellingen van het Kremlin.
In het interview met Elsevier Weekblad houdt Wilders toch min of meer de handrem erop. Hij verzekert dat hij géén geld uit Rusland zal accepteren. Dat hij een fan van de NAVO en de Verenigde Staten is en blijft. Ook is hij kritisch op Moskou als het gaat om de 298 doden door de ramp met de MH17 en de annexatie van de Krim in 2014. Op dat laatste punt kiest hij min of meer de zijde van Oekraïne.
Wilders moet kiezen: Moskou of Washington
Al met al een genuanceerd verhaal, maar als het er in de nieuwe Koude Oorlog echt op aankomt – laten we hopen van niet – dan zal Wilders toch moeten kiezen: Vladimir Poetin of Donald Trump.
Wees maar gerust dat zijn Haagse tegenspelers hem hiermee de komende tijd op sarcastische toon zullen confronteren. Moskou of Washington?
Wilders zoekt toenadering tot Rusland. Lees hier het integrale interview
Wilders zegt in Elsevier Weekblad dat hij geen ‘valse vijandbeelden’ wil neerzetten. Maar dat maakt hem ook kwetsbaar. Wilders is de man die niet terugschrikt voor vijandbeelden als het gaat om de islam of Marokkaanse overlastplegers. Hoe kan hij zoveel begrip tonen voor de Russen, terwijl een nieuwe Koude Oorlog in de maak is?
Waardig leerling van Bolkestein
Wilders toont zich een waardig leerling van oud-VVD-leider Frits Bolkestein die zich ruim twintig jaar geleden verzette tegen de uitbreiding van de NAVO in Oostelijke richting. Bolkestein vond dat je de Russen niet in het nauw moest drijven. Zo’n uitgestrekt land met zo’n grootse geschiedenis en – belangrijk voor Bolkestein – zo’n rijke literatuur, had geopolitieke rechten.
Het lijkt realistisch om dit argument te blijven gebruiken, maar het is wel precies wat de Russische president Vladimir Poetin zegt. Hij vindt dat Rusland recht heeft op een geopolitieke invloedssfeer.
Alles tot je dienst, maar de situatie is nu anders dan twee decennia geleden. Moeten soevereine staten als Georgië of Moldavië nu naar de pijpen van het Kremlin dansen? Om nog maar niet te spreken van de Russische inmenging in de burgeroorlog in Oost-Oekraïne.
Voor Wilders er erg in heeft, is hij de buitenlandse avonturen van Poetin aan het billijken. En mogelijk hebben die avonturen voor de leider in het Kremlin niet zozeer een geopolitiek belang, maar zijn ze vooral voor binnenlands gebruik. Een methode om zijn tanende populariteit – op recordhoogte in 2014, maar inmiddels gehalveerd – weer wat op te vijzelen.
Wilders gaat weliswaar niet naar het Kremlin, alleen naar het parlement de Doema. Maar ook daar heeft de partij van Poetin het voor het zeggen.