Op 21 maart valt er wat te kiezen. In Amsterdam doet Sylvana Simons een nieuwe poging met haar partij BIJ1. Dat ze bij de Tweede Kamerverkiezingen geen zetel wist te bemachtigen was sneu, maar waarom wil ze nu opeens in de gemeenteraad?
Sinds Sylvana Simons door Kuzu en Öztürk de politieke arena is ingezogen, lijkt ze niet meer terug te kunnen. Haar vertrek uit DENK, ruim een jaar geleden, leek een vlucht naar voren. De afloop zonder zetels, ondanks de krankzinnige hoeveelheid publiciteit die Artikel 1 mocht genieten, was een goede aanleiding geweest om met opgeheven hoofd het politieke toneel te verlaten.
Niets daarvan, de show van Simons must go on – de nieuwe Hero Brinkman is opgestaan: ‘BIJ1 is verheugd aan te kondigen dat we mee zullen doen aan de Amsterdamse gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart 2018. We zijn trots dat Sylvana Simons lijsttrekker wordt en op haar bevlogen wijze de Amsterdamse fractie wil gaan leiden.’
Dat is knap. Niet alleen is de door Simons zelf opgerichte partij trots op haar lijsttrekkerschap – dat is toch mooi meegenomen – maar ook moet zij een fractie gaan leiden die nog helemaal niet bestaat.
BIJ1, centrum voor psychotherapie
De website van BIJ1 bestaat wel, al is die maar moeilijk te vinden. Eerst komen we uit bij de Praktijk BIJ1, Centrum voor Psychotherapie Zaanstreek-Waterland. Pijnlijk detail: Artikel 1 moest van de rechtbank Amsterdam haar al naam veranderen omdat die te veel leek op Art.1 (de Stichting Expertisecentrum Discriminatie).
‘Wij zijn ertoe veroordeeld de naam Artikel 1 niet langer te gebruiken,’ vermeldt de website. Daar ga je al. Een racistische rechter. Een ‘veroordeling’ (sic) aan je broek voor je ook maar één zetel hebt bemachtigd. Dit is het Nederland van nu. Met zijn ‘racisme, seksisme, LHBT-fobie, validisme en alle andere vormen van ongelijkheid’.
BIJ1 maskeert een agenda van grimmige identiteitspolitiek
Want dat is waartegen de partij zegt te strijden. Wat zegt u? Nee, niet ‘vandalisme’, dat leest u verkeerd. ‘Validisme’. Dat is zeg maar ‘anti-invalidisme’, want zoals u natuurlijk weet worden mensen met een fysieke of psychische ‘uitdaging’ in dit land stelselmatig onderdrukt.
Met mooie woorden als ‘gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid en solidariteit’ maskeert BIJ1 een agenda van grimmige identiteitspolitiek, ordinair jatwerk van een verziekt Amerikaans discours, waarin slachtofferschap tot politiek kapitaal wordt gemaakt.
In feite is het de verleiding voor alle politieke partijen – de SP komt op voor de achtergestelde arbeider, de VVD voor de overbelaste multinational – maar BIJ1 tilt bediening van slachtofferschap naar een heel nieuw niveau. Is je huidskleur ietwat getint, val je op je eigen geslacht of heb je een handicap? Dan kan het niet anders dan dat je het tot op het bot gepolariseerde wereldbeeld van Sylvana Simons onderschrijft.
BIJ1 maakt van Amsterdam geen vrijere, ‘lievere’ stad
Identiteit, en de vrije beleving daarvan, wordt gelijkgeschakeld aan politieke voorkeuren en doelstellingen. En BIJ1 lijkt ook nog te geloven dat zij in de Amsterdamse gemeenteraad dit politieke kapitaal in daden kan omzetten. Dat zal tegenvallen. In de raad valt vrijwel niets niet te bereiken, zelfs al zou BIJ1 een absolute meerderheid halen.
De gemeenteraad gaat niet over wetgeving, noch over mentaliteitsverandering van burgers. Veel meer dan een paar, met belastinggeld betaalde, ‘bewustwordingscampagnes’ zal BIJ1 niet kunnen bereiken. Als daar al een meerderheid van de raad voor te vinden is. Want Amsterdam is wel progressief, maar niet gek.
Een vrijere, ‘lievere’ stad valt met de identiteitspolitiek van BIJ1 niet te verwachten, eerder een beklemming en verstarring – met, als het even tegenzit, een woordenpolitie, openbare huidskleurmetingen en de verplichte verheerlijking van slachtofferschap.
De paradijsvogels van het Rembrandtplein
Blijft dus over dat BIJ1 een noodwendig vehikel is voor de publiciteitscampagne van Sylvana Simons en enkele andere ‘prominente activisten’. En dat zal de echte ‘slachtoffers’ in de samenleving al snel van de club vervreemden, net zo snel als Simons van DENK vervreemd raakte.
Zelfs de meest vrijgevochten Amsterdammers, zoals de schitterende paradijsvogels in de kroegen rond het Rembrandtplein, zitten er niet op te wachten om politiek misbruikt te worden. Die willen gewoon lekker zichzelf kunnen zijn.
Ook Sunny en Sylvana hebben het tij niet eeuwig mee, schreef Philip van Tijn eerder