We hebben sinds 2002 geen centimeter vooruitgang geboekt. Sinds 2002 draaien we rond in hetzelfde kringetje. Het debat over integratie en immigratie bevindt zich al zestien jaar in een cirkel.
Het begint met artikel 1 van de Grondwet en het eindigt ook met artikel 1 van de Grondwet. Afgelopen week hebben we weer een paar duizelingwekkende stappen gezet in de door onszelf gecreëerde cirkel.
Het begon met de Burgemeester Dales-lezing van minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren (D66). Het eerste gedeelte van haar lezing over haar afkomst is prachtig. We horen een schilderachtig verhaal over een Fins-Zweeds-Russische familie. Een tsaargezinde familie die door de Bolsjewistische Oktoberrevolutie (1917) en de daarop volgende Russische burgeroorlog in de maalstroom van gebeurtenissen terechtkwam. De eindbestemming werd Nederlands-Indië. Haar opa vond zijn laatste rustplaats in Den Haag, Kijkduin.
Ollongren vergat dat ze minister was
Daarna had mevrouw Ollongren een mooi betoog kunnen houden over haar Nederlanderschap, dat aan de Grondwet is ontleend. De Grondwet maakt dat wij een wij zijn. Maar helaas sprak zij over iets anders.
Ollongren werd plotseling militant en vergat dat zij minister is. Daardoor werd haar toespraak een samenraapsel van onjuistheden en zelfs onwaarheden: ‘Het populisme valt dit fundament van onze samenleving geregeld aan. Aan het begin van deze eeuw koos Pim Fortuyn – in een oneigenlijke tegenstelling tussen artikel 1 en artikel 7 van de Grondwet – ervoor om artikel 1 te schrappen,’ aldus minister Ollongren. Maar is dat waar? Heeft Pim Fortuyn zoiets beweerd? Nee, dit is gewoon niet waar.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout