Op het moment dat ik dit schrijf staat Nederland derde in het medailleklassement van de Winterspelen. Een prachtige prestatie voor een niet al te groot land waar het nooit echt winter is; hulde aan onze schaats- shorttrackhelden! Maar laten we ons realiseren dat alle medailles zijn behaald op de schaats en een overdekte ijsbaan kun je, zelfs zonder Gronings aardgas, nog in de tropen opzetten.
Twee van de meest prestigieuze gouden medailles, die voor de reuzenslalom en de combinatie, zijn behaald door Marcel Hirscher. Dit skifenomeen heeft een Nederlandse moeder, maar ja, daar koop je niks voor in het Medailleklassement – zijn paspoort is Oostenrijks.
Uit het verre Pyeongchang bereikten ons ook een omineus bericht: Nederland was bij de Spelen van vier jaar geleden vermoedelijk betrokken bij matchfixing. Ah, eindelijk een rol in de grote wereld! Want matchfixing rukt op in de wereld waar sport en het grote geld hand in hand gaan. Waarschijnlijk zijn de grote voetbalcompetities, waarin miljarden omgaan, al geïnfiltreerd en geïnjecteerd. En nu dus ons land ook.
Niet all out Corrupt
Ach arme: het bleek te gaan om een poging van een Nederlandse coach van de Franse schaatsploeg die in 2014 in Sotsji had willen afspreken spreken de nederlaag voor ‘zijn’ Fransen nog enigszins dragelijk te houden. Hollandser kan het niet: niet echt lekker all out corrupt, maar de underdog proberen te helpen.
We kennen als Nederland onze plaats: een bescheiden plekje op het wereldtoneel. En we proberen het daarbij te houden. Daarom was de uitbraakpoging van Halbe Zijlstra (VVD) zo curieus. Een soort wereldpolitiek op Madurodamniveau. Opgevouwen in het keukenkastje van Poetins datsja luisteren naar de woorden van de Grote Leider, kan nog. Daarover keihard liegen wordt al wat bedenkelijker. Maar zó dom liegen dat je de rode loper uitlegt om de waarheid te laten binnenkomen, gaat net te ver.
Typisch Hollands half werk
Deze turbulente week was vooral een typisch Hollandse week. Met veel geklungel, veel tranen, veel geven-en-nemen en veel half werk. We hebben een Donorwet, niet als Nederland Gidsland, maar als één van de laatste landen in de beschaafde wereld. Maar die wet is, binnen de grenzen van ons staatsrecht, bij de parlementaire behandeling dusdanig aan- en uitgekleed, dat er heel wat geleerden aan te pas moeten komen om uit te maken wat er nu precies in staat. In elk geval iets anders dan de initiatiefneemster destijds voor ogen stond.
Zoals minister Kajsa Ollongren (D66) heel wat toeren en kunstgrepen moest uithalen om de afschaffing van de Referendumwet -ooit een trofee van haar club- door de Kamer te krijgen. De liefhebbers zullen vooral hebben gesmuld van haar achterwaartse salto op de brug met ongelijke leggers, waarmee ze de Spelen in Tokio in 2020 hoopt te halen.
Plotseling erkenning Armeense genocide
En als klap op de vuurpijl erkende plotseling onze volksvertegenwoordiging aan het einde van deze dramatische week de ‘Armeense genocide’ (eigenlijk: de Turkse genocide op naar schatting zeker een miljoen Armeniërs). Het parlement schrok er zelf van. Ook hierin zijn we lang niet de eersten, maar we weten de indruk te wekken dat iets pas écht is als Nederland meedoet. En als Erdogan één van zijn bekende woede-aanvallen krijgt en dreigt om alle Nederlanders tot Turkish delight te verwerken (behalve natuurlijk al die Nederturken die op hem hebben gestemd), komt Rutte in actie.
Die zal gaan uitleggen, dat we weliswaar de genocide niet ontkennen, maar toch ook weer niet helemaal vinden, dat-ie heeft plaatsgevonden. Bovendien was Erdogan in 1915 nog geen president en die Armenen waren heus niet allemaal pianisten.
En zodra te zijner tijd de ChristenUnie niet meer nodig is, vragen we ons af waarom we ooit die genocide hebben erkend.
Ik pleit ervoor om Esmée Visser, de kleine onbevangen gouden medaillewinnares, tot nationale mascotte uit te roepen. Symbool van Nederland: de vermoorde onschuld.