Het woord ‘partij’ heeft het misdaan, schrijft René van Rijckevorsel. De ‘beweging’ is juist synoniem met dynamiek, vernieuwing en daarmee met de jeugd en de toekomst. Niet verrassend dat diverse partijen zich als zodanig profileren.
Een partij staat dezer dagen, als het gepaard gaat met ‘politieke’, voor gestaalde kaders, een banenmachine en een totaalverbod op afwijkende meningen en kritische noten. Weinig feestelijkheid te bekennen, in zo’n ouderwetse politieke partij.
Opgehipte naam
Dan de beweging. Emmanuel Macron verwoestte met zijn ‘mouvement’ En Marche in één vloeiende beweging het hele Franse partijlandschap. Op de GroenLinks-website staat linksboven prominent: ‘Sluit je aan bij de beweging. Word lid.’ DENK profileert zich nadrukkelijk als ‘politieke beweging’, niet als partij.
Ook andere begrippen krijgen een opgehipte naam. Bij Macron heet een partijbijeenkomst een ‘événement’, bij het GroenLinks van Jesse Klaver een ‘meet-up’. En als je er een # voor plaatst, oogt het helemaal sexy.
Stijfjes en weemoedig de Internationale zingen
De ‘beweging’ is synoniem met dynamiek, vernieuwing en daarmee met de jeugd en de toekomst. In het woord partij schemeren oude mensen door, die op 1 mei stijfjes en weemoedig de Internationale zingen.
Partijprominent Paul Depla, die als ‘verkenner’ – nog zo’n begrip dat we vaker horen de laatste tijd – een rapport schreef over de belabberde staat van zijn PvdA en hoe daar uit te komen, concludeert daarom: De PvdA moet veranderen van een klassieke bestuurderspartij in een brede volksbeweging.
Logisch. Maar had Depla niet beter ook een nieuwe naam kunnen suggereren? De beweging ‘Vooruit’ of ‘Aan het werk’? Want onder het banier ‘Partij van de Arbeid’ kun je toch moeilijk een sexy ‘get together’, ‘encounter’ of ‘meet-up’ met lichtshow en beats organiseren.